ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΗΣ ΜΑΓΕΙΑΣ

​

Οι τρείς μάγοι είναι βιβλικά πρόσωπα της Καινής Διαθήκης (Ματθ. 2,1-2) τα οποία, όταν ο Ιησούς γεννήθηκε στην Βηθλεέμ έφτασαν από την ανατολή στα Ιεροσόλυμα για να Τον προσκυνήσουν.

Ο ευαγγελιστής Ματθαίος δεν παρέχει λεπτομέρειες ούτε για τον αριθμό τους, ούτε για το τι ακριβώς ήταν αυτοί οι μάγοι, ίσως επειδή το θεωρούσε κάτι γνωστό και δεδομένο για τους ανθρώπους της έποχης του.

Σχετικά με τον προσδιορισμό «Μάγοι», δεν θα πρέπει να παρασυρθούμε από την σημερινή σημασία της λέξεως «μάγος». Σήμερα η λέξη αυτή χρησιμοποιείται με την έννοια κάποιου που κάνει διάφορες πράξεις για να "έρθει σε επαφή με τον Σατανά " διά ίδιον όφελος ( ιδιοτελή κίνητρα ). Βέβαια, κατά κανόνα, πρόκειται περί τσαρλατάνων.

Η ανάλυσή μας επ' ουδενί αφορά την απαράδεκτη αυτήν περίπτωση ( ή Μαύρη μαγεία ).

Η λέξη Μάγος, την εποχή εκείνη, χρησιμοποιούνταν για τους σοφούς οι οποίοι ασχολούνταν με τις φυσικές επιστήμες, την αστρονομία ( αστρολογία ονομαζόταν τότε ), την ιατρική ( θεραπείες ), αλλά και με θρησκευτικά ζητήματα και είχαν πρόσβαση σε απόκρυφες και υπερβατικές γνώσεις ( μαντεία, ερμηνεία φυσικών φαινομένων, ονειροκριτική ), και κατείχαν θέση βασιλικών συμβούλων, ακολουθώντας ακόμη και τον στρατό στις εκστρατείες.

Επίσης σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, « Μάγοι » ονομαζόταν μία από τις έξι φυλές των Μήδων, και όσοι άνηκαν σε αυτήν την φυλή ασκούσαν καθήκοντα ιερέων ή ονειροκριτών, ασχολούνταν με τον αποκρυφισμό κ.λ.π. 

Δεν υπάρχουν θαύματα.

Ότι συμβαίνει είναι το αποτέλεσμα δράσεως του αιώνιου αναλλοίωτου, πάντα ενεργού Νόμου ( Έλενα Πέτροβνα 

Μπλαβάτσκυ ).
Μαγεία είναι η τέχνη ή η επιστήμη του να προκαλείς να συμβούν αλλαγές σε συμφωνία με την Θέληση ( Άλιστερ Κρόουλεϋ ).
Η μαγεία είναι η επιστήμη της παγκόσμιας ισορροπίας. 

Η αρμονία προέρχεται από την αναλογία τών αντιθέτων ( Ελιφάς Λεβί ).
Σύμφωνα με το απόκρυφο Βιβλίο του Ενώχ οι Άγγελοι, ή υιοί του ουρανού, που έπεσαν γιατί αγάπησαν τις γυναίκες τών ανθρώπων, τις πήραν σαν συζύγους τους και τις δίδαξαν την μαγεία, τους εξορκισμούς και τα είδη τών ριζών και των δένδρων.

Ο Αμαζαράκ δίδαξε σε αυτές όλα τα μυστικά των θαυματουργιών, ο Βαρκαϊάλ ήταν ο δάσκαλος των μελετητών των άστρων, ο Ακιβιήλ τους αποκάλυψε τα σημεία και ο Αζαραδήλ την κίνηση της Σελήνης.
Η μαγεία από εσωτερική άποψη ορίζεται σαν η εφαρμογή της Θέλησης ή του Λόγου του ανθρώπου πάνω στην φύση και την ύλη. Η φύση απλά αναγκάζεται να υπακούσει στην ισχυρή Θέληση του Μάγου, η οποία αποτελεί τον ισχυρότερο νόμο για' αυτήν. Συνήθως δίνεται το κλασσικό παράδειγμα του αμαξά με την άμαξα. Η άμαξα είναι η ύλη. Από μόνη της είναι αδρανής, στατική, παθητική, ακίνητη. Ζευγνύουμε ένα άλογο στην άμαξα και τώρα αυτή μπορεί να κινηθεί. Το άλογο είναι η ψυχή ή αστρικός φορέας που κινεί την ύλη. Το άλογο όμως είναι " άλογο ", δηλαδή χωρίς λόγο, λογική. Δεν είναι κατάλληλο για να οδηγήσει από μόνο του την άμαξα.

Μπορεί να την παρασύρει σε ένα γκρεμό. Χρειάζεται τον αμαξηλάτη, τον ηνίοχο να του δώσει κατεύθυνση και σκοπό. Χρειάζεται με άλλα λόγια το Λόγο, τη Λογική ή Θέληση για να κινηθεί σωστά, ελεγχόμενα και αρμονικά. Από την άλλη μεριά ο αμαξηλάτης δεν μπορεί να δράσει κατευθείαν πάνω στην άμαξα και να την κινήσει με την θέλησή του, μπορεί να δράσει σε αυτήν μόνο μέσω του αλόγου, μέσω της ψυχής, της αστρικής ύλης.

​

Το ίδιο παραπάνω σχήμα διασαφηνίζει και την τριπλή φύση τού ανθρώπου ►.               

Αυτός αποτελείται από το αδρανές, παθητικό σώμα, από το ενεργητικό πνεύμα, Λόγο ή Θέληση και από το ενδιά-μεσο στοιχείο μέσω του οποίου μπορεί να επιδράσει το πνεύμα του πάνω στο σώμα του : την ψυχή ή αστρικό σώμα του.

Ή με μυστικιστικούς όρους το σώμα είναι ο φορέας τής ψυχής και η ψυχή σε ένα ανώτερο τόξο είναι ο φορέας τού πνεύματος.
Ένας παλιός εσωτερικός ορισμός της μαγείας είναι ότι αυτή είναι η πρακτική χρησιμοποίηση τών ψυχικών ικανοτήτων που αναπτύσσονται στους διάφορους βαθμούς της μύησης.
Οι παλαιοί μάγοι ονόμαζαν την μαγεία Sanctus Regnum, δηλαδή " Άγιο Βασίλειο ".

Σύμφωνα με τον Ελιφάς Λεβί ► : " Για να φτάσει κανείς στο Sanctus Regnum, χρειάζεται τέσσερα πράγματα: ευστροφία πνεύματος που να φωτίζεται από την μελέτη, θάρρος που δεν καταβάλλεται από τίποτα, θέληση που δεν συντρίβεται από τίποτα και εχεμύθεια την οποία κανένα πράγμα δεν μπορεί να διαφθείρει ή να καταλύσει... " Να Γνωρίσεις, να Τολμήσεις, να Θέλεις και να Σιωπήσεις, αυτά είναι τα τέσσερα ρήματα που παριστάνονται από τις αντίστοιχες συμβολικές μορφές της σφίγγας...       

Ένα μόνο δόγμα υπάρχει στη μαγεία: το ορατό σύμπαν είναι εκδήλωση του αοράτου.... αποτελεί για μας το μέτρο του αοράτου."

ΤΟ ΑΣΤΡΙΚΟ ΦΩΣ

Η μαγεία για τους εσωτεριστές δεν κάνει θαύματα, χρησιμοποιεί απλώς ένα νόμο την ύπαρξη του οποίου αγνοούν οι περισσότεροι άνθρωποι. Ο νόμος αυτός είναι η ύπαρξη του "μεγάλου μαγικού παράγοντα", "πλαστικού ενδιαμέσου", ή "αστρικού φωτός", μέσω του οποίου μπορεί να επενεργήσει η θέληση πάνω στην ύλη και να την μεταμορφώσει.

Αλλά ας αφήσουμε τους ειδικούς να μιλήσουν πάνω σε αυτό. Λέει λοιπόν ο Ελιφάς Λεβί για το Αστρικό φως:
"Ο παράγοντας δια μέσου του οποίου ενεργεί κάποιος στην μαγεία είναι η Θέληση, βοηθούμενη από το Αστρικό Φως".
" Στο αστρικό φως διατηρούνται τα αποτυπώματα όλων των πράξεων και λόγων, δηλαδή όλων των ενεργειών και των μορφών..".
" Το αστρικό φως οι Μύστες του Μεσαίωνα ( Αλχημιστές ) ονόμαζαν πρώτη ύλη τού Μεγάλου Έργου " .
" Η έλξη και προβολή του αστρικού φωτός μπορεί να σηκώσει βαρύτατα αντικείμενα και να τα συγκρατήσει μετεωρισμένα για χρόνο ανάλογο με την δύναμη τής προβολής "
" Το Μεγάλο Απόρρητο της Μαγείας είναι το μήλο της Εύας, το ιερό πυρ που έκλεψε ο Προμηθέας, το πύρινο σκήπτρο τού Εωσφόρου " .

" Το αστρικό φως προβάλλεται με το βλέμμα, με το λόγο, με τον αντίχειρα και με την παλάμη τών χεριών ".

Ο περίφημος Σμαράγδινος Πίνακας του Ερμή του Τρισμέγιστου αναφέρει :
" Ό,τι είναι ανώτερο μοιάζει με ό,τι είναι κατώτερο και ό,τι είναι κάτω αναλογεί με ό,τι είναι πάνω, για την εκτέλεση των θαυμασίων του ενός μόνον πράγματος ".

Αυτό ακριβώς είναι σύμφωνα με τον Ελιφάς Λεβί το βασικό, μοναδικό Δόγμα τής Μαγείας.
Μετά ακολουθεί η περιγραφή του αστρικού φωτός με παρατηρήσεις του Ελιφάς Λεβί :
" Ο Ήλιος είναι ο Πατέρας του, η Σελήνη η Μητέρα του, ο άνεμος το έφερε στην κοιλιά του". Το φως αυτό απορρέει έτσι από τον Ήλιο, δέχεται την μορφή και την κανονική του κίνηση από την Σελήνη και έχει την ατμόσφαιρα σαν όχημα και φυλακή.

" Η γη είναι η τροφός του", δηλαδή εξισορροπείται και τίθεται σε κίνηση από την κεντρική θερμότητα τής γης.

" Είναι η παγκόσμια αρχή, το Τέλεσμα τού Κόσμου ".  Ο Ερμής διδάσκει μετά πώς από αυτό το φως, που είναι ταυτόχρονα και μια δύναμη, μπορεί ν' αποκτήσει κανείς ένα μοχλό κι έναν παγκόσμιο διαλύτη καθώς επίσης και ένα διαμορφωτικό και συμπυκνωτικό παράγοντα. Πώς το φως αυτό μπορεί να εξαχθεί από τα σώματα όπου βρίσκεται σε λανθάνουσα κατάσταση υπό μορφή πυρός, κινήσεως, λάμψης, φωτεινού αερίου, καίοντος νερού και πυρώδους γης, με απομίμηση, με την χρησιμοποίηση όλων αυτών των ουσιών, όλων των δημιουργημάτων τής φύσεως. Αυτό το ένα μόνο πράγμα είναι ο πατέρας όλων τών πραγμάτων στο σύμπαν.                  

 Η δύναμή του είναι τέλεια, εφόσον έχει ενωθεί σε μια πνευματική γη ".
" Διαχώρισε αυτή την πνευματική γη από το πυκνό ή τραχύ, με μια απαλή θερμότητα με πολύ προσοχή.

Σε μεγάλο μέτρο αυτή ανέρχεται από τη γη στον ουρανό και κατέρχεται πάλι στη γη αναγεννημένη και το ανώτερο και το κατώτερο αυξάνουν σε δύναμη. Με αυτό θα συμμετέχεις στις τιμές όλου του κόσμου. Και το σκοτάδι θα φύγει μακριά σου. Αυτή είναι η δύναμη όλων των δυνάμεων. Με αυτό θα μπορέσεις να ξεπεράσεις όλα τα πράγματα και να μεταστοιχειώσεις όλα αυτά που είναι ωραία και ό,τι είναι χονδροειδές. Με αυτό τον τρόπο δημιουργήθηκε ο κόσμος ».

" Ο Σμαράγδινος Πίνακας είναι ολόκληρη η Μαγεία σε μια μόνον σελίδα ".

"...Η δύναμη αυτή ( το Αστρικό Φως ) που ήταν γνωστή στους αρχαίους, είναι ένας παγκόσμιος παράγοντας του οποίου ο υπέρτατος νόμος είναι η ισορροπία και του οποίου η κατεύθυνση ανάγεται στο Μεγάλο Απόρρητο της Υπερβατικής Μαγείας. Με το χειρισμό αυτού του παράγοντα και μόνο μπορούμε να πραγματοποιήσουμε τα εξής : την ηγεμονία και κατεύθυνση τών στοιχείων τής φύσης, την καταστολή των θυελλών, την θεραπεία αρρώστων με απλή επαφή τών χεριών, την ανάσταση νεκρών."
" Ο Μεγάλος Μαγικός Παράγοντας, τον οποίο ονομάσαμε αστρικό φως και ο οποίος από μερικούς άλλους λέγεται Ψυχή τής Γης και από τους Ερμητιστές χημικούς Αζώθ, ή Μαγνησία τών Σοφών, η απόκρυφη αυτή, η μοναδική, η αναμφισβήτητη δύναμη, είναι το κλειδί όλων τών επικρατειών, το μυστικό όλων των δυνάμεων. 

Είναι ο πτερωτός δράκοντας τής Μήδειας, ο Όφις του Εδεμικού μυστηρίου. Είναι το κοινό κάτοπτρο όλων των οραματιστών, η αλυσίδα τών συμπαθειών, η πηγή των ερώτων, της προφητείας και της δόξας.  

Η γνώση και η κατάκτηση αυτού του παράγοντα ισοδυναμεί με την κατάκτηση των θείων ικανοτήτων.

Όλη η αληθινή μαγεία, όλη η απόκρυφη δύναμη είναι κλεισμένη στο μυστικό αυτό και όλα τα βιβλία τής πραγμα-τικής επιστήμης έχουν ως μοναδικό σκοπό να υποδείξουν αυτή την δύναμη ".
" Στο σύμπαν υπάρχουν τρία πράγματα : το πνεύμα, το πυρώδες ρευστό το οποίο αποκαλούσαν γενικά θείον, ο πλαστικός διάμεσος ( αστρικό φως ), στον οποίο έδιναν γενικά το όνομα του υδραργύρου, λόγω του συμβολισμού του κηρυκείου, και η ύλη, στην οποία έδιναν το όνομα του άλατος, λόγω του σταθερού άλατος που παραμένει μετά τη καύση και αντέχει στην επενέργεια του πυρός. Συνέκριναν προς το θείο το πατέρα, λόγω της γεννητικής ιδιότητας του πυρός, τον Υδράργυρο προς την μητέρα, λόγω της ικανότητας έλξεως και αναπαραγωγής, και το Άλας προς το παιδί".
" Το ακτινοβόλο περιστρεφόμενο ξίφος τού Χερούβ έξω από τον Παράδεισο, που εμποδίζει τους πρωτόπλαστους να επιστρέψουν σε αυτόν, συμβολίζει το φως εκείνο το οποίο μετά την πτώση του ο άνθρωπος έπαυσε να γνωρίζει πώς να το κατευθύνει και υφίσταται αντίθετα από τότε τα μοιραία κτυπήματά του, αντί να κυβερνά την δύναμή του.

Το μαγικό Μέγα Έργο, θεωρούμενο απολύτως, είναι η κατάκτηση και κατεύθυνση του ακτινοβόλου αυτού ξίφους του Χερούβ ".
"Ο καταρράκτης αυτός της Παγκόσμιας Ζωής αλληγορείται επίσης στα θρησκευτικά δόγματα με το καθαρτήριο πυρ της κολάσεως. Είναι το όργανο της μυήσεως, είναι το τέρας που πρέπει να χαλιναγωγηθεί, είναι ο εχθρός που πρέπει να κατανικηθεί.          

Είναι εκείνο που κατά τις επικλήσεις και τους εξορκισμούς της γοητείας στέλνει τόσα φάσματα και τόσες λάβρες. Μέσα σε αυτό το φως διατηρούνται όλες εκείνες οι μορφές των οποίων η φανταστική και τυχαία συνένωση σχηματίζει τους εφιάλτες και τα χωρίς ειρμό όνειρά μας.

Το να αφήσει κανείς τον εαυτό του να παρασυρθεί από τον περιστρεφόμενο και πάντα ρέοντα αυτόν ποταμό, είναι το ίδιο με το να πέσει στα βάραθρα της παραφροσύνης, που είναι πιο τρομακτικά και από αυτόν τον θάνατο.       

Το να διώξει όμως τις σκιές από αυτό το χάος και να δώσει με αυτές τέλειες μορφές στις σκέψεις του, είναι το ίδιο με το να είναι μεγαλοφυής, νους δημιουργικός και θριαμβευτής κατά των δυνάμεων τού σκότους ".
"Το αστρικό φως κατευθύνει τα ένστικτα τών ζώων και παλεύει με τη διάνοια του ανθρώπου, την οποία προσπαθεί να διαστρέψει με το πλήθος των ανακλάσεών του και των ψευδών του παραστάσεων, ενέργεια την οποία καθιστούν μοιραία και αναγκαία και πολύ θλιβερή τα στοιχειακά πνεύματα και οι ψυχές που βρίσκονται σε αγωνία, που οι ασταθείς ψυχές τους αναζητούν συμπάθειες πάνω στις αδυναμίες μας".
" Το όνομα τού Εωσφόρου αποδόθηκε δίκαια στον άγγελο της παραπλάνησης και του σκότους ; Εμείς δεν το πιστεύουμε, παρά μόνον αν αντιλαμβάνονται όπως κι εμείς και σύμφωνα με τις μαγικές παραδόσεις, ότι η κόλαση προσωποποιούμενη από τον Σατανά και παριστανόμενη από τον αρχαίο όφι, δεν είναι άλλο από το κεντρικό πυρ που συστρέφεται γύρω από την γη, καταβροχθίζοντας κάθε τι που παράγεται από αυτό και αυτήν την ουρά του, όπως ο όφις του Κρόνου... Η μέχρι βασιλικής και σχεδόν θείας προσωπικότητας εξύψωση του Σατανά είναι μια πλάνη που ανάγεται στους ψεύτικους Ζωροάστρες, δηλαδή στο παραμορφωμένο δόγμα των δεύτερων μάγων, των υλιστών μάγων της Περσίας. Αυτοί είχαν μετατρέψει σε θεούς τους δυο πόλους του νοητικού κόσμου και είχαν κάνει την παθητική δύναμη μια θεότητα αντίθετη προς την ενεργητική δύναμη.

Ο Αριμάν είναι ο πατέρας του διαβόλου, όπως τον αντιλαμβάνονται οι δεισιδαίμονες και για τον λόγο αυτό ο Σωτήρας έλεγε :

                                                     "Ο διάβολος είναι ψεύτης, όπως και ο πατέρας του".
" Οι μυημένοι έλεγαν ότι ο Μεγάλος Μαγικός Παράγοντας, που δίκαια ονομάζεται Εωσφόρος, γιατί είναι ο φορέας του φωτός, είναι μια ενδιάμεση δύναμη που είναι διαδεδομένη σε ολόκληρη την δημιουργία, ότι χρησιμεύει στο να δημιουργεί και να καταστρέφει και ότι η πτώση του Αδάμ ήταν μιας ερωτική μέθη, συνέπεια της οποίας το γένος του έγινε δούλος του μοιραίου αυτού φωτός...         

Ο άνθρωπος είχε κληθεί να αποκτήσει κυρίαρχη εξουσία πάνω σε αυτό το φως και να κατακτήσει με τον τρόπο αυτό την αθανασία του ".
" Το αληθινό όνομα του Σατανά, λένε οι Καμπαλιστές είναι το όνομα του Ιεχωβά ανεστραμμένο, γιατί ο Σατανάς δεν είναι ένας μαύρος θεός, αλλά η άρνηση του Θεού. Για τους μυημένους δεν είναι ένα πρόσωπο, είναι μια δύνα-μη που δημιουργήθηκε για το καλό και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για το κακό, είναι το όργανο της ελευθερίας. Την δύναμη αυτήν η οποία προΐσταται στην φυσική γέννηση οι παλιοί παρίσταναν με την μυθική και κερασφόρα εικόνα του θεού Πάνα.

Από εκεί προήλθε η εικόνα τού τράγου τών σαββατιασμών, ο αδελφός του αρχαίου όφεως και του φωτοδότου ή φωσφόρου, από τον οποίο οι ποιητές δημιούργησαν τον ψεύτικο Εωσφόρο τής παραδόσεως."
"Ο εγκέφαλός μας φωσφορίζοντας από αστρικό φως είναι γεμάτος από αντανακλάσεις και αναρίθμητες εικόνες. Όταν κλείνουμε τα μάτια μας, φαίνεται συχνά σαν ένα ολόκληρο πανόραμα, άλλοτε λαμπρό και άλλοτε σκοτεινό να ξετυλίγεται κάτω από τα βλέφαρά μας. Το νευρικό μας σύστημα, το οποίο είναι ένα τέλειο ηλεκτρικό μηχάνημα, συγκεντρώνει το φως στον εγκέφαλο, που είναι ο αρνητικός πόλος της συσκευής, ή το προβάλλει δια των άκρων, τα οποία χρησιμεύουν σαν ακίδες, προορισμένες να ξαναφέρουν σε κυκλοφορία το ζωτικό μας ρεύμα. Όταν ο εγκέφαλός μας προσελκύει απότομα μια σειρά εικόνων αντίστοιχων προς ένα πάθος, η ισορροπία της μηχανής διακόπτεται, η ανταλλαγή του φωτός παύει, η αστρική αναπνοή σταματά και το φως συμπυκνώνεται κατά κάποιο τρόπο στον εγκέφαλο. Η υπέρμετρη φιλοδοξία, οι εγωιστικές ροπές προς την αγιότητα, η παρά φύσιν εγκράτεια γεμάτη από φαντασιώσεις κι επιθυμίες που κακώς υποστέλλονται, τα χαμηλά πάθη που επαναλαμβάνονται παρά τις προειδοποιήσεις της συνείδησης, όλα αυτά προκαλούν συμφορήσεις φωτός και εξάψεις του εγκέφαλου.

Το αποτέλεσμα είναι η εξαφάνιση της λογικής, η νοσηρή έκσταση, η υστερία, τα οράματα, η παραφροσύνη.

Ένας άνθρωπος δεν είναι τρελός γιατί έχει οράματα, αλλά γιατί δίνει σε αυτά μεγαλύτερη πίστη από την λογική του".
Η ιδρύτρια τώρα της Θεοσοφικής εταιρίας Έλενα Πέτροβα Μπλαβάτσκυ, σημειώνει με την σειρά της τα εξής για το Αστρικό φως:
" Το Aστρικό Φως του Παράκελσου και άλλων Ερμητικών Φιλοσόφων είναι ο αιθέρας τής φυσικής ( στην παλαιά κυματική θεωρία ). Στην μεταφυσική και στην πνευματική ή απόκρυφη έννοια ο αιθέρας ► σημαίνει πολύ περισ-σότερα απ' όσα συχνά φανταζόμαστε...

Οι Αλχημιστές και οι Ερμητικοί πίστευαν ότι ο αστρικός αιθέρας τους ... είναι η ψυχή του κόσμου, το εργαστήριο της φύσεως και του σύμπαντος, πνευματικά και φυσικά."
" Είναι ο αστρικός ωκεανός της αόρατης φωτιάς που περιβάλλει το κόσμο. Ο Παράκελσος, που τον ονόμασε αστρικό φως παίρνοντας την λέξη από τα Λατινικά, πίστευε πώς η έναστρη στρατιά ( μαζί με την γη ) είναι τα συμπυκνωμένα τμήματα τού αστρικού φωτός, που " έπεσαν στην διαδικασία τής γέννησης και την ύλη ". 

Οι μαγνητικές ή πνευματικές εκπορεύσεις τους διατηρούν συνεχώς ανοικτή την επικοινωνία τους με την πατρική πηγή των πάντων - το αστρικό φως ".
" Το ανθρώπινο σώμα, όπως η γη, οι πλανήτες και τ' άστρα υπόκειται σε ένα διπλό νόμο. Έλκει και απωθεί, επειδή διαποτίζεται με διπλό μαγνητισμό που εισρέει από το αστρικό φως. Τα πάντα έχουν διπλή φύση.                 

Ο μαγνητισμός είναι θετικός και αρνητικός, ενεργητικός και παθητικός, αρσενικός και θηλυκός...

Όταν ο υπνωτιστής μάθει το μεγάλο μυστικό της πόλωσης της δράσης και εμπλουτισμού των ρευστών του με ενεργητική και παθητική ενέργεια ταυτόχρονα, θα γίνει ο μεγαλύτερος μάγος που υπάρχει. Το αστρικό φως είναι ανδρόγυνο καθώς η ισορροπία είναι αποτέλεσμα δύο αντιθετικών δυνάμεων που αλληλεπιδρούν αενάως.

Αποτέλεσμα αυτής τής διαδικασίας είναι η ΖΩΗ ... 

Μόνο το Aστρικό Φως, ως κύριος παράγων τής μαγείας, μπορεί να μας αποκαλύψει όλα τα μυστικά τής Φύσεως.

Το Αστρικό Φως ► ταυτίζεται με τον Ινδουιστικό όρο Ακάσα ► ( στα Σανσκριτικά ουρανός, αλλά μυστικιστικά ο αόρατος ουρανός ) ". " Η ακάσα στην λανθάνουσα κατάστασή της, συμφωνεί ακριβώς με την έννοια τού συμπαν-τικού αιθέρα. Η ακάσα είναι ο αναπόσπαστος παράγοντας κάθε μαγικού δράματος, θρησκευτικού ή κοσμικού.

Η Ακάσα ή απόκρυφος ηλεκτρισμός ( I.N.R.I. ) ταυτίζεται κατά μια έννοια με το άλκαεστ ► ή συμπαντικό διαλύτη τών αλχημιστών, την ίδια την Anima Mundi ( ψυχή του κόσμου ), όπως και το Αστρικό Φως ".
" Το Χάος τών αρχαίων, η Ζωροαστρική ιερή φωτιά, η φωτιά του Ερμή, η αστραπή τής Κυβέλης, ο φλεγόμενος πυρσός τού Απόλλωνα, η φλόγα στο βωμό του Πανός, η άσβεστη φωτιά στο ναό της Ακρόπολης και της Εστίας, η πύρινη γλώσσα τής περικεφαλαίας τού Πλούτωνα, οι λαμπρές σπίθες στα καλύμματα τών Διόσκουρων, της κεφαλής τής Γοργούς, της περικεφαλαίας τής Αθηνάς και της ράβδου τού Ερμή, το άσβεστον πυρ, ο Αιγύπτιος θεός Πταχ ή Ρα, ο Ελληνικός Ζεύς καταβαΐτης, οι πύρινες γλώσσες της Πεντηκοστής, η φλεγόμενη βάτος του Μωυσή, η φλεγόμενη λυχνία του Αβραάμ, το αιώνιο πυρ τής απύθμενης αβύσσου, οι μαντικοί ατμοί τών Δελφών, το αστρικό φως τών Ροδοσταύρων ( I.N.R.I.), η Ακάσα ► τών Ινδουιστών μυστών, το Αστρικό Φως ► τού Ελιφάς Λεβί, η νευρική αύρα και το ρευστό τών μαγνητιστών, το Οντ τού Ράϊχενμπαχ, η ψυχική ενέργεια του Κοξ και του Κρούξ, ο ατμοσφαιρικός μαγνητισμός κάποιων φυσιοδιφών, ο γαλβανισμός και τέλος ο ηλεκτρισμός, αντι-προσωπεύουν πολλαπλές ονομασίες για τις πολλές διαφορετικές εκδηλώσεις ή αποτελέσματα της ίδιας μυστηρι-ώδους αιτίας που διαπερνά τα πάντα ".
" Ούτε ο χώρος, ούτε ο χρόνος αποτελούν εμπόδια στο ταξίδι του αστρικού σώματος. Ο θαυματουργός έχει την ικανότητα να κάνει το φυσικό του σώμα να εξαφανισθεί, ή να φαίνεται ότι παίρνει την μορφή που θέλει. Μπορεί να καταστήσει ορατή την αστρική του μορφή, ή να τις δώσει το σχήμα που επιθυμεί. Και στις δυο περιπτώσεις αυτό οφείλεται σε συλλογική Μεσμερική παράκρουση τών αισθήσεων όλων των παρευρισκομένων. Η ψευδαίσθηση αυτή είναι τόσο τέλεια, ώστε εκείνος που την έζησε θα ορκιζόταν μια ολόκληρη ζωή πως ήταν πραγματικότητα, ενώ στην ουσία ήταν ένας πίνακας του πνεύματος που αποτυπώθηκε στην συνείδητότητά του από την ακαταμάχητη θέληση του μαγνητιστή ". " Ότι έχει υπάρξει, υπάρχει και θα υπάρξει, βρίσκεται αποτυπωμένο στο αστρικό φως, που αποτελεί πίνακα του αοράτου σύμπαντος ".
" Ο ακρογωνιαίος λίθος τής Μαγείας είναι η εμβριθής και βαθιά κατανόηση, καθώς και η πρακτική εφαρμογή των νόμων του ηλεκτρομαγνητισμού : των ιδιοτήτων του, των σχέσεών του, του συσχετισμού των δυνάμεών του.
" Οι θαυματουργοί όλων των εποχών σχολών και χωρών προκαλούσαν τα θαύματά τους επειδή ήσαν τελείως εξοικειωμένοι με τα ασύλληπτα - όσον αφορά τα αποτελέσματά τους- πλην όμως απτά κύματα του αστρικού φωτός.                                        

Ήλεγχαν τα ρεύματα καθοδηγώντας τα με την δύναμη της θέλησής τους. Τα θαύματα είχαν φυσικό και ψυχολογικό χαρακτήρα ".
" Ο Μεσμερισμός είναι ο πιό σημαντικός κλάδος της μαγείας και τα φαινόμενά του είναι τα αποτελέσματα του συμ-παντικού διάμεσου ( μεσολαβητή ή αστρικού φωτός ) που βρίσκεται πίσω από κάθε μαγεία και προκαλεί σε όλες τις εποχές τα αποκαλούμενα θαύματα ".
"Οι αρχαίοι τον ονόμαζαν Χάος. Ο Πλάτωνας και οι Πυθαγόρειοι τον ονόμαζαν Ψυχή του Κόσμου. Σύμφωνα με τους Ινδουιστές, η θεότητα με τη μορφή του αιθέρα διαπερνά τα πάντα. Είναι το αόρατο αλλά απτό Ρευστό. Μεταξύ άλλων, αυτός ο συμπαντικός Πρωτέας, ή " νεφελώδης παντοδύναμος ", όπως τον αποκαλεί ο ντε Μιρβίλ, ονομαζόταν από τους θεουργούς " ζων πυρ ", " πνεύμα Φωτός " και Μάγνης. Αυτός ο τελευταίος χαρακτηρισμός υπονοεί τις μαγνητικές του ιδιότητες και τη μαγική φύση του".
" Στην Αιγυπτιακή μυθολογία ο Κνεφ, ο Αιώνιος μη αποκαλυμμένος θεός, συμβολίζεται με το φίδι, έμβλημα της αιωνιότητας που περικλείει μια υδρία νερό και το κεφάλι του ίπταται πάνω από τα νερά που επωάζει με την πνοή του. Στις σκανδιναβικές Έντα η δρόσος του μελιού, η τροφή των θεών και των δημιουργικών πολυάσχολων μελισσών του Δένδρου Υγκντραζίλ, πέφτει στην διάρκεια της νύχτας όταν η ατμόσφαιρα είναι γεμάτη υγρασία και στις Βόρειες μυθολογίες σαν παθητική αρχή της δημιουργίας συμβολίζει τη δημιουργία του σύμπαντος από το νερό. Αυτή η δρόσος είναι το αστρικό φως σε έναν από τους συνδυασμούς του και κατέχει δημιουργικές, αλλά και καταστροφικές ιδιότητες. Στο Χαλδαϊκό θρύλο του Βήρωσσου, ο Οάννης, ο άνθρωπος ψάρι, καθοδηγώντας τους ανθρώπους δείχνει το νηπιακό κόσμο να δημιουργείται από το νερό και όλα τα πλάσματα να προέρχονται από αυτή τη prima materia ( πρωθύλη ). Ο Μωυσής διδάσκει πως μόνο η γη και το νερό μπορεί να γεννήσουν μια ζωντανή ψυχή...