Η ονομασία τού Ιστότοπου - Η Λίθος τών Σοφών
Η Αλχημεία αποκαλύπτει μεθόδους τελειοποιήσεως ή ολοκληρώσεως τής Συνειδήσεως. Το αντικείμενο της ήταν να παρέχει μέσω τεχνικών μεθόδων διαλογισμού, μαγικών πρακτικών και προσευχών μια πιό ταχύτερη μέθοδο πνευματικής βελτιώσεως και μια επιτάχυνση τής διανοητικής εξελίξεως. Φαίνεται ότι αντιστοιχεί με αυτό που στην αρχαιότητα αποκαλούσαν θεουργία.
Το συνολικό αντικείμενο τής Τέχνης είναι η αποκάλυψη τής εσωτερικής ικανότητος τής διοράσεως και Σοφίας " τής ουσίας τού Νού που είναι εσωτερικά αγνή " και η απομάκρυνση τών πέπλων που μεσολαβούν μεταξύ τού Νού και που τον διαιρούν από την κρυμμένη θεία καταγωγή του.
Από το 12ο αιώνα οι αλχημιστές μιλούσαν για ένα « παράγοντα » που είναι απαραίτητος για την « μεταστοιχείωση ».
Αυτός ο παράγοντας είχε πολλά ονόματα…
Ονομάστηκε lapis solaris ( ηλιακή λίθος ) και lapis Philosophorum ( λίθος τών σοφών ή λίθος τών ηρώων ) από τους ερμητιστές τού Μεσαίωνα.
Η φιλοσοφική λίθος ήταν το « μαγικό Γκράαλ » όλων τών αναζητητών, το όνειρο και ο σκοπός τών αλχημιστών : η θρυλική « ουσία » που μπορούσε να μεταστοιχειώσει όλα τα μέταλλα σε χρυσάφι, να θεραπεύσει όλες τις αρρώστιες και να παρέχει συνεχή αναζωογόνηση και μακροζωία.
Όσοι μπορούν να διακρίνουν την ουσία πίσω από τα εξωτερικά φαινόμενα αντιλαμβάνονται ότι η Αλχημεία δεν αναφέρεται μόνον στον πραγματικό μόλυβδο ή στον πραγματικό χρυσό.
Όλα αυτά δεν είναι παρά σύμβολα που έχουν να κάνουν με βαθύτερες ( εσωτερικές τού ανθρώπου ) πραγματικότητες.
Η φιλοσοφική λίθος είναι ο πνευματικός σπόρος, ο πνευματικός σπινθήρας στα βάθη κάθε ύπαρξης που ωθεί το κάθε τί σε τελειοποίηση. Είναι μια δύναμη αγνή, ένα στοιχείο Σοφίας, που παραμένει σε αδράνεια και αφάνεια όσο ο άνθρωπος αγνοεί την αληθινή Πνευματική του υπόσταση. Η ψυχή βρίσκεται στο σκοτάδι και πρέπει να απελευθερωθεί από αυτό, όπως βγαίνει ο χρυσός μέσα από την ύλη.
Η ανακάλυψη τής « Φιλοσοφικής Λίθου » με την βαθύτερη πνευματική της έννοια είναι αναγκαία για την κατανόηση τών δυνατοτήτων τού ανθρώπου και προϋπόθεση για την ανακάλυψη τού Ελιξιρίου τής Ζωής, τής « συνειδητής πορείας προς την αθανασία », που μπορεί να μεταμορφώσει την ζωή του δίνοντάς της περιεχόμενο και νόημα.
Η φιλοσοφική λίθος και το ελιξίριο τής ζωής αποτελούν αλληγορικές έννοιες που αντιπροσωπεύουν την μέγιστη κατανόηση, συναισθημτική ωριμότητα και δημιουργικότητα που θα μπορούσε να επιτύχει ο άνθρωπος μέσα στον κύκλο τών δυνατοτήτων του. Είναι ένα σύμβολο τού τέλειου ατόμου, το τελικό αποτέλεσμα τής φιλοσοφικής εργασίας.
Στον Ελευθεροτεκτονισμό μιλούν για τον ακατέργαστο λίθο πού μετατρέπεται σε κυβικό λίθο.
Στόν τύπο τής Υόρκης αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο, την κλειδα το;y θόλου τής Βασιλικής Αψίδος.
Να μη μας διαφεύγει ότι τα Άγια τών Αγίων ( Δεβίρ ) στον Ναό τού Σολομώντος είχαν διαστάσεις τέλειου κύβου 20x20x20 cubits.
Τότε ο άνθρωπος γίνεται σοφός, γνώστης τής αλήθειας, ψυχικά δυνατός, αγωνιστής τού δικαίου, ανθρωπιστής και επομένως είναι καταλύτης μεταστοιχείωσης τού εαυτού του και τού κόσμου.
Όλοι έχουμε ακούσει για τις τρείς Αλχημικές Αρχές : Θείο - Υδράργυρο και Άλας οι οποίες στον Ελευθεροτεκτονισμό αποτελούν τα πρώτα στοιχεία επαφής τού νεόφυτου στο Διασκεπτήριο ή Σκοτεινό θάλαμο κατά την μετάβαση του από την απατηλή φαινομενικότητα τής εξωτερικής ζωής στην πραγματικότητα που αντιπροσωπεύει το εσωτερικό περιεχόμενο τής μύησης.
Η λίθος, αν και συνδέεται συχνά με τον υδράργυρο και το θείο, είναι δύσκολο να περιγραφεί με τις συνήθεις λέξεις, διότι δεν έχουμε κατάλληλη γλώσσα για αυτό.
Κανείς δεν ήταν σε θέση ποτέ να καταλάβει, από τα κείμενα τους, τι εννοούσαν οι αρχαίοι αυτοί Αλχημιστές φιλόσοφοι με τον όρο Φιλοσοφική Λίθος.
Μόνο η ψυχολογία τού ασυνειδήτου μπορεί να εξηγήσει αυτό το μυστικό, κάτι που όντως η αυθεντική μύηση μπορεί να εξασφαλίσει.
Επομένως οι εργασίες τών αρχαίων Αλχημιστών αποκαλύπτουν πολύ λίγα πράγματα για το μυστικό τής Αλχημείας, λαμβανο-μένου υπ’ όψιν ότι οι αλχημιστές χρησιμοποιούσαν συμβολική γλώσσα για να μεταβιβάσουν τις πληροφορίες τους.
Απαιτείται μια διαφορετική νοητική προσέγγιση μέσω τής κατανόησης, κάτι το οποίο είναι δύσκολο για τον τρόπο τού σκέπτεσθαι τής σύγχρονης ( εξωτερικής ) κοινωνίας μας.
Εδώ θα μπορούσαμε να δώσουμε, από Μυητικής σκοπιάς, τον παρακάτω γενικό ορισμό :
Η Φιλοσοφική Λίθος είναι ένα αρχαίο σύμβολο τού τελειοποιημένου και αναγεννημένου ανθρώπου τού οποίου η Θεία φύση λάμπει μέσω μιας σειράς εξαγνισμένων και απελευθερωμένων σωμάτων ( η Στολή τής Ψυχής ).
( Tον νυμφώνα σου βλέπω, Σωτήρ μου, κεκοσμημένον και ένδυμα ουκ έχω, ίνα εισέλθω εν αυτώ˙
λάμπρυνόν μου την στολήν τής ψυχής, Φωτοδότα, και σώσον με. -
Εξαποστειλάριον Ακολουθίας Νυμφίου ).
Δεδομένου ότι το τραχύ διαμάντι, όταν αρχικά αφαιρείται από τον μαύρο άνθρακα, είναι θαμπό και άψυχο έτσι και η Πνευματική φύση τού ατόμου, στην κατάσταση τής πτώσεως του, αποκαλύπτει ελάχιστα ἢ ενδεχομένως τίποτε από την έμφυτη ( εν δυνάμει ) φωτεινότητα του.
Ακριβώς όπως στο χέρι τού επιδέξιου τεχνίτη η άμορφη πέτρα μετασχηματίζεται σε ένα πολύτιμο σπινθηροβόλο λίθο, από τις έδρες τού οποίου εκπηγάζουν ρεύματα πολύχρωμου φωτός, έτσι και μέσα στο Εργαστήριο τού Θείου Λιθοξόου, Μεγάλου Αρχι-τέκτονος τού Σύμπαντος ( Μ.Α.Τ.Σ. ), που είναι η Φυσική τού Δημιουργία, η ψυχή τού ατόμου αλέθεται και στιλβώνεται έως ότου να απεικονίσει σε κάθε μόριο της την Δόξα τού Δημιουργού της.
Για αυτό όλες οι εργασίες στα Εργαστήρια τών Τεκτόνων τελούνται εις Δόξαν τού Μεγάλου Αρχιτέκτονος τού Σύμπαντος ( Ε.Δ.Τ.Μ.Α.Τ.Σ. ).
Η τελειοποίηση αυτή τής Διαμαντένιας Ψυχής μέσω τής Φιλοσοφικής/Αλχημικής τέχνης ήταν το κρυφό αντικείμενο τής Αληθούς Επιστήμης τών Ροδοσταύρων †.
Αυτός που κατέχει την Φιλοσοφική Λίθο κατέχει την Αλήθεια, που είναι ο μεγαλύτερος από όλους τους θησαυρούς και είναι αθάνατος επειδή ο Λόγος αδιαφορεί για τον θάνατο καθ' ότι θεραπεύεται από την άγνοια, την πιό αποκρουστική όλων τών ασθενειών.
Ο Ίδιος ο Θεάνθρωπος είπε : " Γνώσεσθε τήν ἀλήθειαν, καί η ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς ". ( Ιωάννης η 32 ).
Συμπερασματικά :
Η Φιλοσοφική Λίθος είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται για να καταδείξει την ανώτατη Σοφία, την ένωση τής Θείας Συνείδησης ἢ τής Πάνσοφης Ηλιακής Αρχής μέσα στο Άτομο ( ο Χιράμ Αμπίφ ) με την χαμηλότερη συνείδηση ἢ αλλιώς προσωπικότητα τού ανθρώπου.
Η ένωση αυτή είναι ο στόχος τών Μυστηρίων και τών μεμυημένων όλων τών εποχών.
Στην σύγχρονη γλώσσα, η Φιλοσοφική Λίθος είναι ένα σύμβολο τής άφθαρτης Σοφίας που συντελείται με την ένωση και τών δύο τρόπων απόκτησης Συνείδησης από τον άνθρωπο, αφενός μέσω τής Ανάλυσης ( Solve ) και αφετέρου μέσω τής Σύνθεσης ( Coagula ), δηλαδή :
α ) Τής Νοήσεως ἢ Διανοητικής Σκέψεως ( ορθολογική – αρσενική ἢ θετική, δεξιά δραστηριότητα τού εγκεφάλου – Od ) …
β ) Τής Διαισθητικής γνώσεως ἢ Αίσθους ( διαισθητική–θηλυκή ἢ παθητική, αριστερή δραστηριότητα τού εγκεφάλου – Ob ).
Συνεπώς η Φιλοσοφική λίθος και το Ελιξίριο τής Ζωής αποτελούν αλληγορικές έννοιες που αντιπροσωπεύουν την μέγιστη κατανόηση, συναισθηματική ωριμότητα και δημιουργικότητα που μπορεί να επιτύχει ο ενσαρκωμένος άνθρωπος.
Τότε γίνεται Σοφός, γνώστης τής αλήθειας, ψυχικά δυνατός, αγωνιστής τού δικαίου, ανθρωπιστής, και επομένως είναι καταλύτης τής μεταστοιχείωσης τού εαυτού του αλλά και ολοκλήρου τού κόσμου.
Σύμφωνα με την Καμπάλα ο άνθρωπος σταδιακά ανεβαίνει ή εναρμονίζει κάθε σφαίρα έτσι ώστε να ολοκληρώσει την κατανόηση τής δημιουργίας και να γίνει ένας συνδημιουργός. Η εσωτερική αλχημεία μας δείχνει τον δρόμο προς τον Ήλιο – Ήρωα, και η εξωτερική αλχημεία τον τρόπο μετατροπής οποιουδήποτε μετάλλου σε χρυσό. Είναι εμφανές το θεώρημα τής αναλογίας μεταξύ φυσικού και πνευματικού κόσμου. Ο Ήλιος στην Καμπάλα είναι ένα κέντρο αρμονίας, που δηλώνει πως κάποιος φωτίζεται όταν κατανοήσει το φυσικό επίπεδο, τα ένστικτά του, την λογική του, τις επιθυμίες και τα συναισθήματά του, κυριαρχήσει πάνω στην ψυχική δύναμη, και αναπτύξει ιδιότητες δικαιοσύνης, ελέους και πνευματικού οδηγού στην ανθρωπότητα. Εφόσον εναρμονίσει τις παραπάνω σφαίρες, τότε θα κερδίσει το κλειδί τής «Διάκρισης μεταξύ καλού και κακού» καθώς και την είσοδό του στον Πνευματικό Κόσμο. Ο Ήλιος ταυτίζεται με τον υιό τού Θεού στις θρησκείες, ή με κάθε ημίθεο ή ήρωα στις διάφορες παραδόσεις μας. Είναι ο ρόλος τού συνδημιουργού μέσα στην δημιουργία, είναι ο άνθρωπος που έχει αναπτύξει Θεία Συνείδηση. Η αποστολή κάθε αληθινής μυητικής σχολής είναι να φωτίσει τον άνθρωπο, να τον φέρει στο επίπεδο τής ηλιακής συνείδησης, στο επίπεδο του συνδημιουργού. Ο τρόπος που πετυχαίνεται αυτό είναι με μία σειρά μυητικών μαθημάτων που έχουν σαν στόχο να κεντρίσουν και να ενεργοποιήσουν την ανθρώπινη διάνοια να εξελιχθεί σε μία θεϊκή. Είναι ο καταλύτης μετάβασης τού ζωώδη ανθρώπου σε πνευματικό άνθρωπο. Οι μυητικές σχολές αποτελούν την εξωτερική φιλοσοφική λίθο τής ανθρωπότητας, που όταν καλλιεργήσει την ηλιακή ( χρηστική ) συνείδηση, στον φιλόδοξο εσωτεριστή και ανθίσει το ρόδο τής καρδιάς του πάνω στο σταυροδρόμι τής ύλης ( τα τέσσερα στοιχεία ), τότε αποκτά την Εσωτερική Φιλοσοφική Λίθο, το κατάλληλο δονητικό κλειδί που ανοίγει όλες τις πόρτες τής ζωής και που λέγεται « Ανιδιοτελής Αγάπη », ή σύμφωνα με την Αρχαία Ελληνική Παράδοση «Έρως». Όταν ο άνθρωπος φτάσει να βιώνει καθημερινά ερωτευμένος, το κέντρο τής καρδιάς του ανοίγει διάπλατα, αγαπάει όλο τον κόσμο, και ενώνεται με τον Θεό.
I†S