Lapis     Philosophorum

    Ο ΑΡΧΑΙΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΔΕΔΕΓΜΕΝΟΣ ΣΚΩΤΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ ( Α.Α.Σ.Τ. ή A.A.S.R. )

   Μετά την εισαγωγή τού Ελευθεροτεκτονισμού στην ηπειρωτική Ευρώπη στις αρχές τού 18ου αιώνα δημιουργήθηκαν, πιθανότατα το 1738, από τον ιππότη Andrew Michael Ramsay  ( 1686 -1743 ), τρείς νέοι βαθμοί με τα ονόματα Σκώτος ( Ecossais ), Δόκιμος ( Novice ) και Ιππότης τού Ναού ( Chevalier du Temple ). 

Οι βαθμοί αυτοί είναι καθαρώς Ναϊτικοί και είχαν σαν σκοπό να αναζητήσει ο μυούμενος :

1ον . Την γένεση και οργάνωση τού Τάγματος τού Ναού, ο οποίος θεωρείται ότι αποτελεί  την συνέχεια τού Ναού τού Σολομώντος.

2ον . Την εξωτερική καταστροφή και την μυστική διατήρηση τού Τάγματος.

3ον . Την « εκδίκηση » εναντίον αυτών που προκάλεσαν την καταστροφή του.

Αυτό είναι το κλειδί τών τριών αυτών βαθμών οι οποίοι προσαρμόσθηκαν στην παράδοση τού αρχι τέκτονος τού Ναού Χιράμ Αμπίφ ώστε να συνδεθεί ο Ναός τής Ιερουσαλήμ με το Τάγμα τών Ιπποτών τού Ναού τού JACOBUS BURGUNDOUS DE MOLEY .

   Οι Τέκτονες οι οποίοι επιθυμούσαν να κατακτήσουν τούς ανώτερους βαθμούς όφειλαν να μορφωθούν στην Εσωτερική παράδοση και στα πρώτα στοιχεία τής Καμπαλά.

 Έτσι ο Δόκιμος, ( Novice ), ο οποίος αργότερα γίνεται Βασιλική Αψίς, διδασκόταν τα εννέα ονόματα τού Θείου που συναντούμε σήμερα στις εννέα αψίδες στον βαθμό τού Ιππότη τής Βασιλικής Αψίδος ( 13ο βαθμός ἢ τού Ενώχ ) τού Α.Α.Σ.Τ.

Επίσης διδασκόταν τις σχέσεις μεταξύ τών γραμμάτων και αριθμών (Καμπαλά-Γκεμάτρια) και αργότερα τα πρώτα στοιχεία τής συμβολικής τών μορφών .

Στον βαθμό τού Σκώτου, ο οποίος αργότερα μετονομάσθηκε Μέγας Σκώτος, ο δόκιμος λάμβανε ύστερα από τις πρώτες μελέτες άλλες βαθύτερες επάνω στον Νόμο τών Αντιστοιχιών και Αναλογιών στην Φύση.

 Η μύηση στούς δύο αυτούς βαθμούς ανέπτυσσε την ένωση μεταξύ τού Ναού τού Σολομώντος και τών Ναϊτών και γινόταν σε υπόγειες στοές γιά να εκφρασθεί η στέρηση στην οποίαν είχε περιέλθει το Τάγμα.

  Στον βαθμό τού Ιππότη τού Ναού, ο οποίος αργότερα έγινε μερικώς ο 30ος βαθμός Καδός τού Α.Α.Σ.Τ., ο δόκιμος καθιερωνόταν σαν ο πραγματικός ζων εκδικητής τού Τάγματος.

Τα ακόλουθα λόγια, χαραγμένα επάνω στον συμβολικό τάφο τού  DE MOLEY, καταδεικνύουν ότι οι μέθοδοι πού τείνουν να φθάσουν μέχρι το κατώφλι τού δευτέρου θανάτου ήταν γνωστές σε εκείνους που συνέταξαν αυτόν τον βαθμό :

« Όποιος κατορθώσει να νικήσει τον φόβο τού θανάτου, θα εξέλθει από τούς  κόλπους τής γης και θα έχει το δικαίωμα να μυηθεί στα μεγάλα Μυστήρια »

Οι βαθμοί αυτοί συμπληρώθηκαν σταδιακά και από άλλους βαθμούς, οι οποίοι κυρίως λήφθηκαν από Μεσαιωνικές μυστηριακές ἢ αποκρυφιστικές οργανώσεις και έλαβαν διεθνώς το όνομα Yψηλότεροι Βαθμοί ἢ Higher Degrees και στα Γαλλικά Hauts Grades Maconniques. Οι βαθμοί αυτοί συνάντησαν μεγάλη αντίσταση από πολλούς Τέκτονες, με το αιτιολογικό ότι αποτελούσαν καινοτομία στον Αρχαίο Ελευθεροτεκτονισμό.

Ορθά όμως κατά την γνώμη μου και τις γνώμες πολλών άλλων υποστηρίχθηκαν από άλλους τέκτονες, οι οποίοι θεώρησαν ότι οι τρείς αρχικοί συμβολικοί κυανοί βαθμοί δεν πρόσφεραν ένα ικανοποιητικό πεδίο αναπτύξεως και επεκτάσεως τής Τεκτονικής σκέψεως και μελέτης.

    Η εγκυκλοπαίδεια τού Νέστορα Λάσκαρι, στο λήμμα « Ανώτεροι βαθμοί », αναφέρει τα εξής :

« Οι ανώτεροι βαθμοί είναι αναμφιβόλως δημιουργήματα τών μυσταγωγημένων ανδρών,  οι οποίοι βρήκαν καταφύγιο στα παλαιά επαγγελματικά σωματεία και μετέφεραν σε αυτά την “ εσωτερική φιλοσοφία των”. Οι τρείς συμβολικοί βαθμοί ( Μαθητής – Εταίρος – Διδάσκαλος ) δεν είναι αρκετοί γιά να μορφώσουν Φιλοσοφικά τούς Τέκτονες, οι οποίοι τότε μάταια θα προσπαθούσαν να ερμηνεύσουν τα σύμβολα τα οποία κοσμούν τούς Ναούς των.

Με τον σημερινό βαθμό αναπτύξεως και επεκτάσεως τής ανθρώπινης σκέψεως, ο περιορισμός τής Βασιλικής Τέχνης στα όρια τών Ιωαννίτικων βαθμών θα την απεγύμνωνε τελείως τής εσωτερικής μυστηριακής της μορφής γιά να την καταντήσει ένα απλούν φιλανθρωπικό  σωματείο.

Ο Ελευθεροτεκτονισμός δεν αποβλέπει εις την καλλιέργεια τού αισθήματος τής φιλαλληλίας μεταξύ τών μελών του. Σκοπός του δεν είναι αυτός. Σκοπός του είναι η παρά τώ ανθρώπω καλλιέργεια – ούτως ειπείν  – τών υποσυνειδήτων εκείνων ιδιοτήτων οίτινες  αποτελούν την πραγματική, αλλά καταπνιγείσαν υπό τον ψευδοπολιτισμόν, υπόσταση του. 

 Όταν δε ο Τέκτων, ούτω πως μυσταγωγούμενος, κατανόηση την σημασία τού Δελφικού Γνώθι Σ’ Αυτόν τότε ασφαλώς και φιλαλληλία θα ασκεί και εν αρετή θα ζεί ».

Απαιτείται όμως άριστη γνώση τής ιδιαίτερης γλώσσας τών συμβόλων και τής αλληγορίας !

Ο Αλβέρτος Πάϊκ, κατά την περιγραφή τού 30ου βαθμού Καδώς, εξηγεί το πώς η αληθινή φύση τού

Τεκτονισμού κρατιέται μυστική από τους Τέκτονες τών χαμηλότερων βαθμών  :

« Οι Κυανοί βαθμοί είναι μόνο η εξωτερική αυλή ἢ σκεπαστή είσοδος τής πρόσοψης τού ναού. Μέρος τών συμβόλων επιδεικνύεται εκεί στον μεμυημένο, αλλά παραπλανιέται σκόπιμα από τις ψεύτικες ερμηνείες. Η πρόθεση δεν είναι να γίνουν κατανοητοί από αυτόν, αλλά ότι θα φανταστεί ότι τους καταλαβαίνει. Η αληθινή ερμηνεία τους είναι διατηρημένη για τους ικανούς, τους πρίγκιπες τού Τεκτονισμού ( Adepts ). Ολόκληρο το σώμα τής Βασιλικής και Ιερατικής Τέχνης ήταν κρυμμένο, τόσο προσεκτικά για αιώνες στους Υψηλούς Βαθμούς, που είναι ακόμα και έως σήμερα αδύνατο να λυθούν πολλά από τα αινίγματα που περιέχουν. Είναι αρκετά ικανοποιητικό για την μάζα εκείνων που αποκαλούνται Τέκτονες, να φαντάζονται ότι όλα περιλαμβάνονται στους κυανούς βαθμούς. Και τού καθ' ενός οι προσπάθειες στο να αποκαλύψει την Αλήθεια μέσα από αυτούς θα είναι μάταια εργασία και χωρίς οποιαδήποτε αληθινή ανταμοιβή κατά παράβαση τών υποχρεώσεων του ως μεμυημένου. Ο Τεκτονισμός είναι στην κυριολεξία μια Σφίγγα, θαμμένη μέχρι το κεφάλι στην άμμο που συσσωρεύτηκε γύρω της από τους αιώνες ».

Ο Αλβέρτος Πάϊκ, επιλέχτηκε να παραμείνει επικεφαλής τού Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου τής Νοτίου Δικαιοδοσίας τών Η.Π.Α. για 33 έτη ( 1859-1892 ).

Θεμελιωτής δε τής μορφής τού συστήματος ( Σύνταγμα τού 1786 ) και τών βαθμών με την οποία λειτουργεί σήμερα ο Α.Α.Σ.Τ. θεωρείται, χωρίς να είναι και απολύτως εξακριβωμένο,  ο Βασιλιάς τής Πρωσίας Μέγας Φρειδερίκος ο ΙΙ ( 1712-1786 ).