ISBN 978-9963-8162-4-8
© Συγγραφικό δικαίωμα: Παναγιώτα Αττεσλή Θεοτόκη ΜΑΪΟΣ 2009
Εκτύπωση: Τυπογραφείο Imprinta Ltd Τ. Θ. 24105 CY-1701 Λευκωσία, ΚΥΠΡΟΣ
Μετάφραση εκ του εις την Αγγλική πρωτοτύπου Ηρακλής Σιδηρόπουλος - Θεσσαλονίκη, Αύγουστος 1991
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΟΥ
Ο αναγνώστης θα καταλάβει καλύτερα ορισμένες απόψεις τών κειμένων τού Δασκάλου Στυ λιανού Αττεσλή, που αναφέρονται σ' αυτό το βιβλίο, αν λάβει υπόψη του ότι πρόκειται για μία αυστηρά προφορική διδασκαλία. Έτσι δόθηκε μεγίστη προσοχή ώστε η μετάφραση να αντα ποκρίνεται κυριολεκτικά στο πρωτότυπο Αγγλικό κείμενο, προς αποφυγή παρανοήσεων.
Κατά γενική ομολογία, όλες οι Ιερές Γραφές περιέχουν ένα εξωτερικό και ένα εσωτερικό νόημα. Πίσω από το κυριολεκτικό, κρύβεται ένα άλλο νόημα, μια άλλη μορφή γνώσεως. Στα Ευαγγέλια χρησιμοποιούνται πολλές παραβολές. Αν τις πάρουμε κατά γράμμα, είναι φανερό πως αναφέρονται σε αμπέλια, σε ιδιοκτήτες, σε επιστάτες, σε άσωτους υιούς, σε λαδί, σε νερό και σε κρασί, σε σπόρους και σπορείς, σε γη και σε πολλά αλλά.
Αυτό είναι το επίπεδο του κυριολεκτικού νοήματος. Είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς την γλώσσα των παραβολών όπως άλλωστε και όλων των ιερών γραφών .
Αν τις πάρουμε στην κυριολεκτική σημασία τους, τόσο η Παλαιά όσο και η Καινή Διαθήκη δεν είναι μόνο γεμάτες αντιφάσεις, αλλά επίσης από σκληρά και από κρουστικά νοήματα.
Έπειτα από τα παραπάνω μπορεί κανείς δικαιολογημένα να διατυπώσει το παρακάτω ερώτημα. Γιατί μας δίδονται όλα αυτά με παραπλανητική μορφη ; Γιατί να μην λένε άμεσα αυτό που θέλουν να πούν ; Αν όλες αυτές οι αλληγορίες, οι μύθοι και τα σύμβολα εννοούν κάτι άλλο, γιατί αυτό δεν λέγεται καθαρά από την αρχή, ώστε να μπορούν όλοι να το καταλάβουν ; Γιατί αυτή η συσκότιση, όλο αυτό το μυστήριο, αυτή η συγκάλυψη ;
Γιατί είναι ανάγκη να υπάρχουν οι παραβολές στα Ευαγγέλια, όπως βεβαία κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τον Τεκτονισμό ; Αν κάποιος που σκέπτεται έτσι διατύπωνε την απορία του για την ιστορία της δημιουργίας στην Γένεση – που είναι φανερό ότι δεν μπορούμε να την πάρουμε κατά γράμμα, και ότι σημαίνει κάτι διαφορετικό από ότι εννοούν οι λέξεις – θα μπορούσε κάλλιστα να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι λεγόμενες ιερές γραφές είναι ένα είδος άπατης που επιβλήθηκε επίτηδες στην ανθρωπότητα .
Υπάρχουν δυστυχώς αδελφοί, ευτυχώς ελάχιστοι, που ποτέ τους δεν προβλημα τίσθηκαν σοβαρά, και οι οποίοι θεωρούν τις μυήσεις και τις τελετουργίες χωρίς κανένα βαθύτερο νόη μα, αλλά σαν διακοσμητικά στοιχεία ωραιοποιήσεις της ατμόσφαιρας των εργασιών !
Έχουμε λοιπόν μεγάλες παρανοήσεις όταν είμαστε προσκολλημένοι στο γράμμα και όχι στο Πνεύμα ! Όλες οι Ιερές γραφές, καθώς και οι μυήσεις του Τεκτονισμού , έχουν σαν σκοπό να μεταδώσουν ένα νόημα υψηλότερο από αυτό που περιέχεται στις λέξεις. Αυτή την υψηλό τερη αλήθεια ο άνθρωπος πρέπει να την κατανοήσει εσωτερικά. Αυτό το ανώτερο, κρυμμέ νο εσωτερικό νόημα, δοσμένο με λέξεις και εικόνες καθημερινής χρήσης, μπορεί να το συλ λάβει κανείς μόνο με την κατανόηση. Εσωτερική εξέλιξη σημαίνει ανάπτυξη τής κατανόησης. Σε αυτό ακριβώς το σημείο προκύπτει η πρώτη δυσκολία. Κατα-νοώ ( = εννοώ καλώς ) κυριολεκτικά είναι ένα πράγμα και κατανοώ ψυχολογικά ένα άλλο.
Για παράδειγμα η εντολή « Ου μοιχεύσεις » είναι κυριολεξία. Αλλά η ψυχολογική έννοια ανα φέρεται στην ανάμιξη διαφόρων δοξασιών και διδασκαλιών και δίνεται στο Λευιτικό.
Για αυτό συναντούμε συχνά την έκφραση ότι οι άνθρωποι εκπορνεύονταν με άλλους Θεούς και άλλα τέτοια. Καμιά φορά οι άνθρωποι νομίζουν ότι μπορούν να καταλάβουν τα πάντα αρ κεί να τους τα πουν. Άλλα δεν είναι καθόλου έτσι. Η ανάπτυξη της κατανόησης, η διάκριση των διαφορών, προϋποθέτει μακρόχρονη παιδεία. Όμως η υψηλότερη γνώση, το υψηλότερο νόημα, αν κατέβει στο συνηθσ μένο επίπεδο κατανόησης, φαίνεται ανοησία η κατανοείται λα νθασμένα. Και τότε γίνεται άχρηστο, αν όχι κάτι χειρότερο. Τα υψηλοτέρα νοήματα μπορούν να δοθ ούν μόνο σε όσους έχουν την τάση να τα συλλάβουν σωστά.
Να γιατί ο Ιησούς δεν μιλούσε καθαρά σε όλους . Διαβάζουμε στα Ευαγγέλια :
“ Ταύτα πάντα έλάλησεν ο Ιησους εν παραβολαις τοις οχλοις , καί χωρίς παρα βολής ουδέν ελάλει αυτοις . οπως πληρωθεί τό ρηθέν διά του προφήτου λέγοντος · ανοίξω εν παρα βολαίς τό στόμα μου, ερεύξομαι κεκρυμμένα από καταβολης κόσμου ”
“ Μη δότε το άγιον τοις κυσί μηδέ βάλητε τους μαργαρίτας υμών έμπροσθεν των χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αυτούς εν τοις ποσίν αυτών και στραφέντες ρήξωσιν υμάς .” -
“ χωρίς δε παραβολής ουκ ελάλει αυτοίς .κατ‘ ιδίαν δε τοις μαθηταίς αυτού επέλυε πάντα ”.
Σκοπός των παραβολών και αλληγοριών είναι να μεταδώσουν στον άνθρωπο ένα υψηλό τερο νόημα με την ορολογία ενός κατωτέρου νοήματος. Έτσι ο άνθρωπος η θα μπορέσει η δεν θα μπορέσει να σκεφτεί μόνος του. Βασικά η κατά νόηση του ανθρώπου κινείται στο κα θορισμένο φυσικό, υλικό επίπεδο του . Αλλά η παραβολή όπως και οι άλληγοριες των μυήσε ων, περιέχουν νοήματα που ξεπε ρνούν το κυριολεκτικό ή φυσικό επίπεδο, και αποτελούν ένα συνδετικό κρίκο ανάμεσα σε ένα κατώτερο και σε ένα ανώτερο επίπεδο.
Είναι επίτηδες έτσι φτιαγμένες ώστε να απευθύνονται πρώτα στο συνηθισμένο επίπεδο του νου .Ταυτόχρονα όμως επιδρούν στον νου έτσι ώστε να ανυψώνει το φυσικό επίπεδο καταν όησης σε ένα άλλο επίπεδο νοήματος. Αυτό γινεται διοτι ο βασικός σκοπός ολων των μυητικ ών οργανώσεων είναι να βοηθήσουν την ανάπτυξη της ανθρώπινης φύσεως και να την κα ταστήσουν ικανή να δεχτεί άμεσες επιρροές από τα ανώτερα επίπεδα . Αναπτύσσουν τό σο την νόηση όσο και την πνευματικότητα ,από οπου και το βασικό αξίωμα ότι « η μύηση είναι πάντοτε ατομική » και η οργάνωση απλώς υποδεικνύει τον δρόμο βοηθώντας να αποφύγ ουμε τα επικίνδυνα μονοπάτια. Εδώ έγκειται η ατομική εσωτερική εργασία τού καθενός μέσα από την μέθοδο τού Τεκτονισμού, που είναι η Μυσταγωγία .
Η μεθοδος αυτή αποκαλύπτει βαθμιαία μέσα από τις μυήσεις και κατά κανόνα με τα σύμβο λα και τις αλληγορίες, τον τρόπο της ηθικής διαπαιδαγώγησης και κάθαρ σης σαν απαραί τητης προϋπόθεσης κατανοήσεως της εσωτερικής γνώσεως των αληθειών της φύσεως και του πνεύματος. Είναι η Επιστήμη η οποία με τη μεθοδική νόηση ( ή αλλιώς με τον ορθό Λόγο ) και τις υπερβατικές σκέψεις ( δηλαδή « με την κάθοδο στο βάθος τής συνειδήσεως » ), στηριζόμενη στην αντικειμενική παρατήρηση ( παρατήρηση της φύσεως και μελέτη των φαινομένων ), αναζητά την ενυπάρχουσα στην Φύση Αλήθεια και την εξήγηση του συνόλου των πραγμάτων. Όπως γίνεται φανερό απουσιάζει η δογματική διδασκαλία. Με αυτό δεν πρέπει να νομίσει κανείς ότι δεν πρεσβεύει κάτι συγκεκριμένο, αφού και αρχές έχει και δοξα σία. Αλλά δεν έχει συγκεκριμένη δογματική δοξασία. Και αυτό διότι οι ιδρυτές του απεικόνι σαν την ιδεολογία του, την δοξασία του με σύμβολα, αλληγορικές παραστάσεις και τελετουρ γικές μυήσεις για τους παρακάτω επιπρόσθετους λόγους :
1. Να προστατεύσουν τις αιώνιες αλήθειες από παρανοήσεις, από την φθορά του χρόνου και την επέμβαση των ανθρώπινων διανοιών προς αλλοίωση τους αλλά και για την προσ τασία του ίδιου του θεσμού από τις επιθέσεις των δογματικών και του φανατισμού .
2. Να εξαναγκάσουν τη διάνοια των μυστών σε βαθύτερη μελέτη με σκοπό τον σχηματισμό πραγματικών ιδεών .
Η λεξη σύμβολο αποτελείται από την πρόθεση συν και το ρήμα βάλλω. Τοποθετώ δηλαδή δύο πράγματα μαζί. Το ένα είναι το ορατό αντικείμενο και το δεύτερο, η ιδέα, ή, η έννοια που υποκρύπτεται πίσω από αυτό. Είναι δε δύο ειδών :
1ον .Εκείνα πού περιγράφουν καταστάσεις αντιληπτές μέσω των 5 αισθήσεων και υπόκειντ αι σε μέτρηση ( ποσότητες ),και τις περιγράφουμε με τα συνήθη μέσα επικοινωνίας .
2ον .Εκείνα πού περιγράφουν καταστάσεις τού υπεραισθητού κόσμου καθώς καί τού εσωτε ρικού κόσμου τού ανθρώπου ( σκέψεις- συναισθήματα - μορφές ενεργείας κ.λ.π ) , τα οποία δεν υπόκεινται σε μετρήσεις ( είναι αστάθμητα - ποιότητες ), γιά αυτό και δεν είναι αντικείμε νο επιστημονικής έρευνας , με την στενή έννοια πού δίδουμε στον όρο σήμερα , δηλαδή να βασίζεται στο πείραμα καί την αντικειμενική παρατήρηση. Οι μυθοι οι αλληγορίες, τα σύμβο λα καί οι μυ ήσεις, περιγράφουν καταστάσεις της δευτερης κατηγορίας, δηλαδή καταστάσεις τού υπεραισθητού κόσμου καί της μελλοντικής εξελίξεως τού ανθρώπου.
Είναι η γλώσσα τού Υποσυνειδήτου, δηλαδή η μέθοδος της Μυσταγωγίας.
Τα παλιά χρόνια οι μύστες έδιναν στους μαθητές τους ένα σύμβολο και τους παρακινούσαν να διαλογιστούν επί μέρες ώστε να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα. Είναι μια μέθοδος πού απευθύνεται κυρίως στο λεγόμενο υποσυνείδητό μας. Εδώ υπάρχει ένα μεγάλο μυστι κό. Η υποβολή γίνεται από τον συνειδητό Νου προς τον υποσυνείδητο Νου του ανθρώπου . Ο υποσυνείδητος Νους ανήκει σε ένα σταδιο εξέλιξης κατά πολύ αρχαιότερο από το συνειδ ητό . Στην πραγματικότητα ανήκει σε ένα στάδιο εξέλιξης αρχαιότερο και από την ανάπτυξη της ομιλίας. Το να απευθυνόμαστε σε αυτόν με λόγια είναι σαν να μιλάμε σε ένα άνθρωπο σε μια γλώσσα που δεν καταλαβαίνει. Για να συνεννοηθούμε μαζί του θα πρέπει να κατα φύγουμε σε χειρονομίες ή να σχεδιάσουμε εικόνες εκείνου του πράγματος που εννοούμε. Το ίδιο συμβαίνει και με τον υποσυνείδητο νου. Μέσω συμβόλων και αλληγορικών παραστά σεων σχηματίζο νται νοερές εικόνες στο συνειδητό μέρος τού ανθρώπου, ώσπου αρχίζουν να κατά γράφονται στο υποσυνείδητο. Ο υποσυνείδητος νους θα αντιληφθεί τις εικόνες και συμβολισμούς πού υποκρύπτονται πίσω από αυτές, και αναφέρονται σε από αιώνες κατα γεγραμμένες Κοσμικές αλήθειες πού αφορούν την εξέλιξη τού ανθρώπου και τού σύμπαντ ος και θα ενεργήσει ανάλογα μεταβιβάζοντας την κατανόηση στην συνείδηση .
3ον .Να αποφευχθεί το Δόγμα. Το δόγμα είναι η χρεοκοπία κάθε πνευματικής έρευνας και κάθε διανοητικής αντιλήψεως. Τα δόγματα στερούν τον άνθρωπο από κάθε πνευματική αμε ροληψία, είναι το αίτιο της πνευματικής καταπτώσεως και αντιβαίνουν στην Ελευθερία του ατόμου και το σπουδαιότερο στην πνευματική του φύση. Στον Τεκτονισμό δεν υπάρχει τίποτε το δογματικό, τίποτε δεν διδάσκεται, αλλά αποκαλύπτεται προοδευτικά στα μέλη του και εφ' όσον αυτά είναι επιδεκτικά μιας τέτοιας αποκαλύψεως. Θα μας πει κανείς.
Μα δεν είναι δόγμα η πίστη στην αθανασία της Ψυχής και στην ύπαρξη του Θεού ;
Η απάντηση στην ερώτηση αυτή είναι μερικώς συζητήσιμη .
Το ότι μερικές αρχές είναι απαραίτητες σε μερικές συνθήκες και περιπτώσεις, δεν πρέπει να μας ενδιαφέρει πολύ .
Μερικά πράγματα όμως ίσως είναι χρήσιμα στην παιδική Πνευματική - μυητική ηλικία .
Αν ο Τεκτονισμός έχει θεσπίσει καποιο δόγμα, αυτό έγινε διότι στους κόλπους του, υπάρχ ουν όλες οι βαθμίδες ανθρώπων, οι οποίοι δεν είναι δυνατόν να αντιληφθούν εξ αρχης όλη την διδασκαλία του και τα μυστήρια που έχει καθιερώσει λόγω των προοδευτικων και σε ορι σμένους ιεραρχικούς τεκτονικους βαθμούς μυήσεων. Αυτό βέβαια θεσπίστηκε με καλή προ αίρεση, δηλαδή το δόγμα να δίδεται προσωρινά με την βεβαιότητα όταν εξελιχθούν, να αντι ληφθούν καλύτερα εκείνα τα οποία προς στιγμή παραδέχθηκαν ασυζητητί !
" Δεν υπάρχει τίποτε κρυφόν και μυστικόν, που να μη φανερωθή ...... " Μάρκος 9,19.
Έργο συνεπως του μυούμενου είναι να ανακαλύψει, είτε τελείως μόνος, είτε με την βοήθεια εμπείρου και φωτισμένου διδασκάλου, την πνευματική και αναγωγική σημασία των στοιχεί ων τού βαθμού. Πριν να φθάσει στο σημείο αυτό, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι μυήθηκε ουσι αστικά. Υπάρχουν λοιπόν δύο μυήσεις.
α. Η τυπική και θεωρητική, η οποία απονέμεται κατά την τελετή τής μυησεως
β. Η ουσιαστική ή πρακτική, η οποία κατακτάται με την προσωπική προσπάθεια
και εργασία τού καθενός.
Αποφασιστικό όμως ρόλο για την πραγματική μύηση, αποτελεί το ξύπνημα παρα στάσεων που δεν σχετίζονται τελικά με οποιονδήποτε φυσικό υπόβαθρο. Επειδή όμως το συμβολιζό μενο δεν κατέχει καμιά ορατή ή φυσική μορφή, δεν πρόκειται να γίνει με τις αισθήσεις αντι ληπτη η βαθύτερη έννοια του, αλλα με τον καθαρό διαλογισμό, ώστε μακριά από κάθε φυσικ ή επιρροή να φτάσει ο Νους στην σύλληψη της καθαρής ιδέας του συμβολιζομένου.
Αυτό όμως αποτελεί έργο πολύ δύσκολο για τον σημερινό “ πολιτισμένο ” άνθρωπο, ο οποίος μη έχοντας πνευματική ηρεμία και εξ αιτίας του πολυάσχολου της ζωής μας, είναι ανίκανος να συγκεντρωθεί έστω και για λίγα λεπτά επάνω σε μια ιδέα.
Εν τούτοις το έργο αυτό δεν παύει να αποτελεί την πιο απλη άσκηση για έναν που επιθυμεί να επιτύχει την πραγματική μύηση.
Βλέπουμε λοιπόν ότι για την κατανόηση όλων αυτών υπάρχουν πολλές αντικειμενικές και υποκειμενικές δυσκολίες.
Βέβαια δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε το γεγονός, ο ρόλος τού Τεκτονισμού δεν είναι να δώσει στο κοινό τα κλειδιά της παραδόσεως, αλλά αλληγορικά διδάγματα καί ηθικά συμ περάσματα πού αποβλέπουν στην διατήρηση της μυητικής δάδας, καί στην προσέλκυση ωρίμων ψυχών προς τις Αλήθειες αυτές. με την ελπίδα ότι όταν σημάνει η ώρα θα βρούν τον πραγματικό δρόμο, δηλαδή την Επιστήμη της Ζωης, προπονημένοι ήδη καί γαλουχη μένοι με τον Μεταφυσικό καί Μυσταγωγικό τρόπο τού σκέπτεσθαι καί ζην.
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Ο Δάσκαλος συχνά ρωτήθηκε για το εσωτερικό νόημα των παραβολών που ήταν το σταθερ ό χαρακτηριστικό της διδασκαλίας τού Ιησού τού Χριστού. Εδώ σχολιάζει κάθε παραβολή απ ό τη σκοπιά της δικής του διδασκαλίας.
Το κείμενο που χρησιμοποιήθηκε είναι αυτό όπως δίνεται στην « Νέα Αγγλική Βίβλο », μία πρόσφατη μετάφραση από τις καλύτερες διαθέσιμες πηγές', φτειαγμένη με την ευλογία των Προτεσταντικών Εκκλησιών του Ηνωμένου Βασιλείου.
Αυτή η έκδοση της Καινής Διαθήκηςεκδόθηκε ενοποιημένα από το πανεπιστήμιο της Οξφόρ δης και του Καίημπριτζ το 1961.
Είναι αδύνατο μέσα σε λίγες παραγράφους να δίδεται μία επαρκής περίληψη του τι ο Δάσκα λος διδάσκει στους Κύκλους του, της Έρευνας της Αλήθειας, ούτε η πλήρης σημασία των όρ ων που χρησιμοποιεί. Συμβουλεύουμε λοιπόν τον αναγνώστη να αποκτήσει και να μελετήσει το βιβλίο του Δασκάλου « η Εσωτερική Διδασκαλία », που είναι ένα εγχειρίδιο για τους Ερευ νητές της αλήθειας.
Αντίγραφα «της Εσωτερικής Διδασκαλίας», καθώς και αυτού του συνοδευτικού τόμου, μπορ είτε να προμηθευτείτε από την κόρη τού Δασκάλου,
Παναγιώτα Θεοτόκη
Τ.Θ. 28347 2093
Λευκωσία Κύπρος
------------------
1. Στην μετάφραση χρησιμοποιήθηκε το Ελληνικό κείμενο τής Καινής Διαθήκης Σ.τ.Μ.
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
ΠΑΛΑΙΟ ΣΑΚΑΚΙ ΜΑΤΘ. 9: 16-17
ΤΟ ΑΚΑΘΑΡΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΜΑΤΘ.12: 43-45
Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΣΠΟΡΕΩΣ ΜΑΤΘ.13: 3-8
Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΖΙΖΑΝΙΩΝ ΜΑΤΘ.13: 24-30
Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΗΣ ΣΙΝΑΠΕΩΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΖΥΜΗΣ ΜΑΤΘ.13: 31-32
Η ΖΥΜΗ ΚΑΙ ΤΟ ΑΛΕΥΡΙ ΜΑΤΘ. 13: 33
ΠΕΡΙ ΘΗΣΑΥΡΟΥ ΚΑΙ ΜΑΡΓΑΡΙΤΩΝ ΜΑΤΘ. 13: 44-46
ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΣΑΓΗΝΗΣ ΜΑΤΘ.13: 47-50
Ο ΝΟΜΟΜΑΘΗΣ ΣΕ ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΜΑΤΘ.13: 52
ΧΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΠΕΝΤΑΚΙΣΧΙΛΙΩΝ ΜΑΤΘ.14: 13-21
ΧΟΡΤΑΣΜΟΙ ΤΩΝ ΤΕΤΡΑΚΙΣΧΙΛΙΩΝ ΜΑΤΘ.15: 29-39
Ο ΙΗΣΟΥΣ ΠΕΡΙΠΑΤΕΙ ΕΠΙ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΗΣ ΜΑΤΘ.14: 22-33
Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ΚΑΙ Ο ΕΠΙΛΗΠΤΙΚΟΣ ΜΑΤΘ.17: 1-8
ΤΟ ΑΠΟΛΕΣΘΕΝ ΠΡΟΒΑΤΟ ΜΑΤΘ. 18: 12-14
Ο ΑΝΕΠΙΕΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΤΗΣ ΜΑΤΘ. 18: 21-35
ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΕΡΓΑΤΩΝ ΑΜΠΕΛΩΝΟΣ ΜΑΤΘ. 20: 1-16
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΥΙΟΥΣ ΜΑΤΘ. 21: 28-32
Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΟΚΤΟΝΩΝ ΑΜΠΕΛΟΥΡΓΩΝ ΜΑΤΘ. 21: 33-43
Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ - ΟΙ ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΕΚΛΕΚΤΟΙ ΜΑΤΘ. 22: 1-14
και ΛΟΥΚ. 14: 14-24
Η ΣΥΚΙΑ ΜΑΤΘ 24 32-35
Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΥ ΔΟΥΛΟΥ ΜΑΤΘ 24 45-51
Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΔΕΚΑ ΠΑΡΘΕΝΩΝ ΜΑΤΘ 25 1-13
Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΤΑΛΑΝΤΩΝ ΜΑΤΘ 2514-30
ΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ & ΟΙ ΚΑΤΣΙΚΕΣ Η ΚΡΙΣΙΣ ΤΟΥ ΥΙΟΥ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΜΑΤΘ 25 31-46
Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΑΥΤΟΦΥΟΥΣ ΣΠΟΡΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΙΝΑΠΕΩΣ ΜΑΤΘ 4: 26-29
ΟΙ ΔΥΟ ΧΡΕΩΦΕΙΛΕΤΑΙ ΛΟΥΚ.7: 39-50
Ο ΦΙΛΕΥΣΠΛΑΓΧΝΟΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΗΣ ΛΟΥΚ. 10 : 25-37
Ο ΕΙΣ ΕΝΔΕΙΑΝ ΕΥΡΙΣΚΟΜΕΝΟΣ ΦΙΛΟΣ ΛΟΥΚ.11: 5-8
Ο ΠΛΟΥΣΙΟΣ ΓΑΙΟΚΤΗΜΩΝ ΛΟΥΚ.12: 13-21
Η ΑΚΑΡΠΟΣ ΣΥΚΗ ΛΟΥΚ. 13: 6-9
Η ΑΚΑΡΠΟΣ ΣΥΚΗ ΛΟΥΚ. 14:1-11
ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΤΗΣ ΜΑΘΗΤΕΙΑΣ ΛΟΥΚ. 14: 28-43
ΤΟ ΑΠΟΛΕΣΘΕΝ ΝΟΜΙΣΜΑ ΛΟΥΚ.15: 8-10
Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ ΥΙΟΥ ΛΟΥΚ. 15: 11-32
Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΑΠΙΣΤΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΛΟΥΚ. 16: 1-13
Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΠΛΟΥΣΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ ΛΟΥΚ. 16:19-31
Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΧΗΡΑΣ ΛΟΥΚ. 18: 1-8
Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΕΛΩΝΟΥ ΛΟΥΚ. 18: 9-14
Ο ΓΑΜΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΝΑ ΙΩΑΝΝΗΣ 2 : 1-11
ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΠΟΙΜΕΝΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ 10:1-16