Το βιβλίο «Υπάρχει Θεός» (εκδόσεις Ιωλκός) του Φιλοκτήτη Διακομανώλη θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι ένα εύχρηστο εγχειρίδιο για να προσεγγίσει κανείς το μεγάλο οντολογικό ερώτημα της ύπαρξης μιας υπερφυσικής δημιουργικής δύναμης. Το βιβλίο εκλαϊκεύει και συνοψίζει όλες τις γνωστές θρησκείες και όλες τις φιλοσοφικές προσεγγίσεις τους. Όμως, κάνει και κάτι πιο σημαντικό: Παρακινεί τον αναγνώστη να σκεφτεί πάνω σε καίρια ερωτήματα τα οποία είτε από φόβο, προκατάληψη ή έλλειψη γνώσεων απωθεί και δεν τα αγγίζει.
Ποιοι είμαστε και πού πάμε; Γιατί υπάρχει το φυσικό κακό και ο ηθικός νόμος; Πώς μπορεί να απεγκλωβισθεί ο άνθρωπος από ιερατικά θέσφατα που στέκουν ανίσχυρα μπροστά στην κοινή λογική;
Τι είναι ο Θεός; Πού βρίσκεται ο Θεός; Έχει εγκέφαλο; Έχει κατάστιχα και καταγράφει τις πράξεις μας;
Ακούει προσευχές; Ανταποκρίνεται σε προσευχές και με ποιο κριτήριο; Συναλλάσσεται ο Θεός; Είναι μυστικοπαθής ο Θεός; Γιατί δε μας αποκαλύπτει τη βούλησή του;
Έχει περιούσιο λαό και πώς κρίνει τα υπόλοιπα δισεκατομμύρια παιδιά του, αφού τα εγκατέλειψε στην άγνοια της θέλησής του;
Όλα αυτά τα ερωτήματα βάζει ο συγγραφέας και μας κάνει να συλλογιστούμε, αφυπνίζοντας τη σκέψη μας από δογματικά στερεότυπα και πιθανόν κάνοντάς μας να επαναπροσδιορίσουμε τις θέσεις μας, απεκδυόμενοι, αν μη τι άλλο, το φόβο της έρευνας.
Αναλύει ο συγγραφέας τους λόγους που ο άνθρωπος έχει ανάγκη να θρησκεύεται.
Υπάρχει όντως μια ανθρώπινη ανάγκη, όπως λένε πολλοί επιστήμονες, η οποία επηρεάζει τη σκέψη και οδηγεί σε μιας μορφής θρησκευτική έκφραση; Ο συγγραφέας στο βιβλίο του, αναλύει τις επιστημονικές θέσεις. Αμφισβητεί, όμως, και τον επιστημονικό δογματισμό, επικαλούμενος άλλες αντίθετες επιστημονικές θέσεις, καταδείχνοντας έτσι τη μικρότητα του ανθρώπου, αρνούμενος την υποχρεωτική ένταξη σε μη αποδείξιμες θεωρίες.
Αναρωτιέται ο συγγραφέας αν υπάρχει αντίπαλη πονηρή δύναμη που αντιστρατεύεται τη βούληση του Θεού. Αν υπάρχει, αυτό προϋποθέτει την ύπαρξη δύο Θεών που βρίσκονται σε διαρκή αντιπαλότητα και κανένας από τους δύο δε διαθέτει τη δύναμη να εξουδετερώσει οριστικά τον άλλον. Κάτι τέτοιο, όμως, καταργεί την παντοδυναμία του Θεού και τον κάνει μια απλή και ευάλωτη εξουσία που στερείται όλων εκείνων των γνωστών επιθέτων της θρησκευτικής φιλολογίας.
Ο συγγραφέας στο βιβλίο του, αναφέρεται σε όλες τις οντολογικές θεωρίες. Αναλύει επίσης, χωρίς να πλατειάζει, όλες τις θρησκείες του κόσμου. Επισημαίνει τα δεινά που προκαλεί ο φανατισμός των θρησκειών με μια σειρά από ΓΙΑΤΙ.
Εστιάζει και αναλύει περισσότερο, τις τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες, τον Ιουδαϊσμό, το Χριστιανισμό και το Ισλάμ. Ακολουθεί την πορεία των θρησκειών και οδηγείται σε λογικά συμπεράσματα, ξεσκεπάζοντας μύθους που έχουν φτάσει στις μέρες μας ως θεϊκές εντολές. Αναλύει τους κανόνες της πίστης. Ξεσκεπάζει τα θέσφατα των οικουμενικών συνόδων και το ρόλο των ιερατείων στη διαμόρφωση της πίστης.
Παραθέτει ο μελετητής τις απόψεις μεγάλων σύγχρονων επιστημόνων, που άπλωσαν την επιστήμη πέρα απ’ τα όρια του Δαρβίνου. Μέσα στα όρια των κοινωνικών συμπεριφορών και των επιλεγόμενων από τη φύση κοινωνικών χαρακτηριστικών.
Δεν μένει, όμως εκεί, ο συγγραφέας. Μας δίνει και τον αντίλογο των σύγχρονων επιστημόνων δαρβινιστών. Αντιπαραθέτει και τις επιστημονικές αντιρρήσεις ως προς την ορθότητα της δαρβινικής θεωρίας. Και φυσικά δεν παραμένει αμέτοχος να παρακολουθεί την επιστημονική διελκυστίνδα.
Τοποθετείται και διατυπώνει τις δικές του θέσεις, παίρνοντας αποστάσεις τόσο από την επιστημονική αυθεντία, όσο και από το θρησκευτικό δόγμα.
Ο Φιλοκτήτης Διακομανώλης στο βιβλίο διατυπώνει μια δική του θεωρία, τολμηρή, θαρραλέα, με ιστορική συνέπεια, με σοβαρή φιλοσοφική υποστήριξη, αλλά και με επιστημονική τεκμηρίωση. Μια θεωρία, που για πρώτη φορά διατυπώνεται. Αναρωτιέται ο συγγραφέας: Μήπως ο άνθρωπος ενδημεί σε δύο εξελικτικές μορφές του; Στο εξελιγμένο είδος του «ζώου-άνθρωπος» και στον υπό εξέλιξη συνδετικό του κρίκο; Αυτή είναι η καινοφανής θεωρία του συγγραφέα, που διατυπώνεται με σαφήνεια και επιστημονική τεκμηρίωση.
Ο συγγραφέας πιστεύει ότι ο άνθρωπος είναι ανίσχυρος να δώσει απαντήσεις, γιατί δεν έχει τα κατάλληλα όργανα και τις αισθήσεις για να το κάνει. Πιστεύει ότι μάλλον ζούμε σε μια άλλη κατώτερη διάσταση, που δε μας επιτρέπει να προσλάβουμε με σαφήνεια τίποτα, πέραν από τις πέντε αισθήσεις μας.
I†S