Tα Υπέρτατα Περιστύλια τελούν κατ’ έτος ένα υποχρεωτικό Συμπόσιο, καλούμενο Αγάπη.
Στον Συμβολικό Τεκτονισμό οι Αγάπες καθιερώθηκαν στις Αγγλικές στοές ήδη από το 1717 και όπως είναι φυσικό οι Αγάπες αυτές διατηρήθηκαν και στον Α.Α.Σ.Τ.
Σύμφωνα με το τυπικό " τών Τεκτονικών Λειτουργιών και Τελετών " τού έτους 1917, τού Υπάτου Συμβουλίου τού 33ο διά την Ελλάδα, " Τα Συμπόσια αυτά δεν πρέπει να θεωρηθούν σαν απλά γεύματα, αλλά ως τελεταί απόκρυφοι ως προς τούς τύπους και τις αρχές τους ...
Η αρχαία Σοφία δεν ήθελε να καθιερώσει τέτοιες τελετές μόνον προς τέρψιν, αλλά οι Αγάπες αυτές με τούς ιδιαίτερούς τους τύπους, τις λειτουργίες και τους συμβολισμούς συμπληρώνουν τις Διδασκαλίες που γίνονται κατά τις μυήσεις και τις εργασίες τών διαφόρων βαθμών…".
Όμως, όλως ιδιαιτέρως, το τελούμενο Συμπόσιο στον 18ο βαθμό, τού Πρίγκηπος Ροδοσταύρου - Ιππότου τού Αετού και τού Πελεκάνος, χαρακτηρίζεται ως Μυστικός Δείπνος Αγάπης.
Η τράπεζα είναι σχήματος Σταυρού με το βραχύ άνω σκέλος να βλέπει προς την Ανατολή.
Μία μεγάλη επτάφωτος λυχνία είναι τοποθετημένη στο μέσον τής Τραπέζης τού Δείπνου.
Έν προκειμένω ένα τελείως χαρακτηριστικό στοιχείο τού Δείπνου, πέραν τού καθιερωμένου οίνου, είναι ότι ως υποχρεωτικό έδεσμα παρατίθεται ολόκληρος αμνός εκ τού οποίου αφαιρούνται με μάχαιρα τριγωνικού σχήματος τα μέρη τα φερόμενα ως ακάθαρτα, ήτοι το κεφάλι και τα πόδια, και ρίπτονται σε παρακείμενο πύραυνο ½ εν είδει συμβολικής θυσίας.
Όπου βέβαια η τριγωνικού σχήματος μάχαιρα, αντίστοιχη τού εγχειριδίου εις τον 9ο βαθμό, υπονοεί και συνάμα υποδηλώνει τον πνευματικό χαρακτήρα τής συγκεκριμένης διαδικασίας.
Όπως αναφέρει το Ελληνικό τυπικό τού 18ου βαθμού : " ο Τεκτονισμός καθιέρωσε τον βαθμό τούτον, όχι είς τον Χριστιανισμόν, αλλά εις δοξασμόν τού Ιησού και μετά βαθείαν σκέψιν, ανέμιξε την ανάμνηση τού Ιησού μετά τής αρχαίας αδελφότητος τών Ροδοσταύρων ".
Σήμερα λοιπόν δικαιούμαστε να εξετάσουμε συνοπτικά μερικά εκ τών ιδιαιτέρων συμβόλων τού δείπνου, τα οποία αφ’ ενός σχετίζονται με το πρόσωπο τού Ιησού και ιστορικά γεγονότα τής Βίβλου και αφ’ ετέρου με παραδοσιακά έθιμα τού Πάσχα.
Ο αμνός είναι από τα πιό αναγνωρίσιμα σύμβολα τού Πάσχα, καθώς συμβολίζει τον Χριστό.
Με τα εξής λόγια αναφέρθηκε ο Ιωάννης ο Βαπτιστής όταν πρωτοείδε τον Ιησού :
" ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου " ( Ιωάννης - κεφάλαιο 1 : 29 ).
Στον Τεκτονισμό ο συμβολισμός τού αμνού υφίσταται ευθύς εξ αρχής από την εισδοχή μας, δεδομένου ότι ο μαθητής με την σύνταξη τής κοινωνικής του Διαθήκης, πραγματοποιεί μίαν μορφήν θυσίας προς τον έξω κόσμο, και επενδύεται το λευκό περίζωμα εκ δέρματος Αμνού.
Διαβάζουμε την πρώτη σχετική αναφορά στην Βίβλο - Έξοδος κεφάλαιο 12 στίχοι 5~11 :
" πρόβατον τέλειον, ἄρσεν, ἐνιαύσιον ἔσται ὑμῖν· ἀπὸ τῶν ἀρνῶν καὶ τῶν ἐρίφων λήψεσθε…
τὰ δὲ καταλειπόμενα ἀπ᾽ αὐτοῦ ἕως πρωὶ ἐν πυρὶ κατακαύσετε, οὕτως δὲ φάγεσθε αὐτό …
καὶ αἱ βακτηρίαι ἐν ταῖς χερσὶν ὑμῶν καὶ ἔδεσθε αὐτὸ μετὰ σπουδῆς Πάσχα ἐστὶν Κυρίῳ ".
Το Έθιμο λοιπόν τού θυσιαζόμενου Αμνού, προέρχεται από την τελετή τής εορτής τού Πάσχα ( εκ τού Πεσάχ = διάβαση ) που εόρταζαν οι Εβραίοι, σε ανάμνηση τής απελευθερώσεως των από τούς Αιγυπτίους και τής διαβάσεως τής Ερυθράς θαλάσσης. Με το αίμα τών αμνών έβαψαν οι εβραίοι τούς παραστάτες τών θυρών τών οικιών των, ως σημάδι προς τον Άγγελο τού Κυρίου γιά να γλυτώσουν τα πρωτότοκα τέκνα των από τον θάνατο. Ο Χριστιανισμός εορτάζει, ανάλογα, την Διάβαση από τον θάνατο στην Ζωή με την Ανάσταση τού Σωτήρος.
Υπενθυμίζουμε ότι στην θυσία τού Πασχαλινού Αμνού, την οποίαν παρέλαβε ο Χριστιανισμός από την Εβραϊκή Παράδοση, ο ίδιος ο Χριστός θυσιαζόμενος υπέρ τής ανθρωπότητας υπήρξε ο " Αμνός " τού Θεού, ο οποίος " πήρε " την θέση τού Βιβλικού Πασχαλινού Αμνού. Πλείστοι μύθοι τής Ανοίξεως σχετίζονται με τον θάνατο και την Ανάσταση κάποιου Θεού.
Ένας τρόπος με τον οποίον οι θεοί πεθαίνουν την άνοιξη είναι με τον διαμελισμό τους, συνήθως σε 7 ἢ σε 14 κομμάτια, όπως στην περίπτωση τού Διόνυσου Ζαγρέα στην Ελλάδα και τού Οσίριδος στην Αίγυπτο. Ο διαμελισμός αυτός συμβολίζει την ανάγκη γιά εξάπλωση τής Πνευματικής Ουσίας τού Θεού στην Δημιουργία, αλλά και τών συναφών Διδασκαλιών του.
Τον ίδιο συμβολισμό συναντάμε στο Μυστήριο τής θείας Κοινωνίας, όπου μοιράζεται στούς πιστούς ο άρτος και ο οίνος, σύμβολα τού σώματος και τού αίματος τού Σωτήρος, ενώ γιά εμάς, τούς Ιππότες Ροδοσταύρους, συμβολίζει την προσφορά προς τους συνανθρώπους μας.
Ο Αμνός που θυσιάζουμε το Πάσχα και αντίστοιχα καταναλίσκουμε στο Δείπνο τής Αγάπης τών Ροδοσταύρων, συμβολίζει την πλήρη και ολοκληρωτική παράδοση τής υλικής μας φύσεως στο Πυρ τού Πνεύματος, στο λεγόμενο Ανέσπερο Φως, ώστε να επέλθει η κάθαρση και η απελευθέρωση εκ τών δεσμών τής ειρκτής τής ύλης.
Αυτή είναι η ολοκληρωτική παράδοση στην αναγεννητική πυρά τής Πνευματικής Ζωής, υπό τού I.N.R.I. συμβολιζομένης, όπως και αν αποδώσουμε εννοιολογικά τα τέσσερα αυτά γράμματα.
Ο 4ος βαθμός, τού Μυστικού Διδασκάλου, αναφέρει χαρακτηριστικά ότι :
" ο συμβολικός θάνατος τού Χιράμ συμβολίζει την υποδούλωση τού Πνεύματος ", ενώ ο 9ος βαθμός, τού Εκλεκτού Διδασκάλου τών Εννέα, μας διευκρινίζει ότι :
" ο Χιράμ χιλιάκις πίπτει υπό τα πλήγματα και εκάστην ημέρα προ τών οφθαλμών μας διαπράττεται το έγκλημα ".
Πρέπει ο άνθρωπος να πάψει να αφήνει την εντός αυτού ευρισκομένην Ζωήν υποχείριο τών πάσης φύσεως επιδράσεων και να σταυρώνεται καθημερινά μαζί με την κάθε αρνητική επιρροή όπως στεναχώριες, άγχος, θυμός, μίσος, φανατισμός, φιλοδοξία, φιλαρχία, ματαιοδοξία, κ.λ.π., ώστε να εξασθενεί έτσι και να απορροφάται από τούς αρνητικούς της κραδασμούς.
Όταν ο άνθρωπος καταφέρει να απομονώσει την ζωή αυτήν και παραδώσει την ύλη και τα στοιχεία της στην θεία Πυρά τού Πνεύματος με μια έμπρακτη θυσία, όπως ακριβώς κάνουμε συμβολικά με τα φερόμενα ως ακάθαρτα μέρη τού αμνού ρίπτοντας τα στην πυρά, μόνον τότε θα έχει αρχίσει να σπάει τα δεσμά του ενατενίζοντας προς την πολυπόθητη Ελευθερία.
Ας θυμηθούμε την έμπρακτη θυσία που πραγματοποιούμε αφήνοντας τα μέταλλα προ τής θύρας τού ναού και την 1η περιοδεία κατά την μύηση τού μαθητή, όπου ο θόρυβος απεικονίζει τα πάθη τα οποία συγκλονίζουν την ανθρώπινη ζωή, ενώ κατά την 3η περιοδεία έχουμε μια παρόμοια κάθαρση διά τής διελεύσεως μέσω φλογών που δεν καίνε αλλά μάς φωτίζουν.
Όσον δε αφορά την Διάνοια τού ανθρώπου η οποία έχει την έδρα της στο Κεφάλι, στον εγκέφαλο, που κατ’ουσίαν είναι μία χούφτα χώμα, αυτή έχει μεν φως αλλά όχι ανέσπερο Φως.
Δεν έχει πάντοτε την ίδια φωτεινότητα και έρχονται στιγμές που συσκοτίζεται και σφάλλει.
Μιλώντας γιά το κεφάλι κατά μία, ας την πούμε, περίεργη σύμπτωση η σταύρωση τής ανθρώπινης φύσεως τού Ιησού γίνεται σε ένα λόφο σχήματος κρανίου, εξ ού και η ονομασία Γολγοθάς - λέξη που προέρχεται από την Εβραϊκή λέξη " Γκουλγκολέθ " που σημαίνει κρανίο.
Ανατρέχοντας στούς βαθμούς Τελειοποίησης μπορούμε να προβούμε σε μερικές επισημάνσεις γιά το κεφάλι που συμβολίζει τον κοινό νού και την συνήθη εν εγρηγόρσει συνείδηση.
Να τι αναφέρει σχετικά ο εισαγωγικός βαθμός τού Μυστικού Διδασκάλου :
" καλύψαμε τούς οφθαλμούς σας διά πέπλου μελανού διότι όπως δεν βλέπετε καλώς έτσι και δεν αντιλαμβάνεστε καλώς…
δεν θα επινοήσετε ποσώς πλέον είδωλα, γιά να ενεργείτε τυφλά υπό την επιρροήν τούτων…".
Ο συμβολισμός παραπέμπει στην επικυριαρχία επί τών ακάμπτων καταστάσεων τού νού, ως πεποιθήσεων, προλήψεων, προκαταλήψεων και παραπλανητικών ερμηνειών, ως και νοητικών ειδώλων που επεξεργάζεται ο κοινός νούς.
Όλα αυτά είναι απαραίτητο να θυσιαστούν…
Στον 9ο βαθμό ο Ιωαχαβέν ( Ιάχ = Θεός - Μπεν = υιός ) « φονεύει » στο σπήλαιο με τριγωνικό εγχειρίδιο τον Αβιράμ. Τα παλαιά ξένα τυπικά αναφέρουν και τα παλιά περιζώματα απεικονίζουν ότι στην συνέχεια τού απέκοψε το κεφάλι. Η εβραϊκή λέξη Αβιράμ ἢ Αβειρών, που σημαίνει πατήρ τών υψών ( υπεροψίας ), παραπέμπει στον εγκέφαλο και στις νοητικές μας λειτουργίες.
Με το πλήγμα που αυτός δίνει στο μέτωπο τού Χιράμ διά τής σφύρας αντιπροσωπεύει τις ελαττωματικές καταστάσεις τού νού που μας κατευθύνουν συσκοτίζοντας το Πνεύμα μας.
Αυτές εδρεύουν στο Υποσυνείδητο μας, τουτέστιν στο σπήλαιο παρά την Ιόππη όπου κρυβόταν οι τρείς δολοφόνοι τού Χιράμ. Χαρακτηριστικό σημείο είναι ότι ο Ιωχαβέν, Εκλεκτός Διδάσκαλος τών Εννέα, οδηγείται στην θέση τού σπηλαίου από ένα βοσκό/ηγεμόνα εξ ορεινής περιοχής.
Παλαιά τυπικά τού 10ου βαθμού περιέχουν την σύλληψη τών δύο άλλων δολοφόνων τού Χιράμ τών οποίων επίσης αποκόπτονται τα κεφάλια και όλα μαζί τίθενται σε τρείς πασσάλους.
Βέβαια τονίζουμε, πρός άρσιν παρανοήσεων, ότι όλα τά ανωτέρω είναι ολοσχερώς αλληγορικά και συμβολικά !
Πολλά θα μπορούσαν να λεχθούν αν ανατρέξουμε στην « απόκρυφη παράδοση τού Γ΄ βαθμού ». Ο Άβελ ήτο ποιμήν. Ο Κάϊν φονεύει τον Άβελ. Η διαδοχή είναι Κάϊν - Τουμπαλκάϊν - Χιράμ. Επί πλέον, συνηθέστατα απαντάται σε μυστικιστικά έργα και ο όρος " οι Γάμοι τού Αμνού ". Ο πρώτος που χρησιμοποίησε τόν όρο αυτόν είναι ο οραματιστής τής Πάτμου Ιωάννης.
Από εσωτερικής πλευράς, οι " Γάμοι τού Αμνού ", σημαίνουν την ένωση Ουρανού και Γης, με την διαμεσολάβηση ἢ συνδρομή τού προαγγελθέντος Μεσσία ἢ Λόγου, με τον οποίον οφείλουμε να επικοινωνούμε μυστικά, όπως διά τού Αμνού στην Αγάπη τών Ροδοσταύρων.
Το παλαιό Αμερικανικό τυπικό τού 19ου περιέχει εδάφια από την Αποκάλυψη τού Ιωάννη :
" Ύστερα είδα καινούργιο Ουρανό και καινούργια Γη, διότι ο πρώτος ουρανός και η πρώτη
γη έφυγαν ... και μου έδειξε την πόλη την Αγία Ιερουσαλήμ να κατεβαίνει από τον ουρανό…"
Στην συμβολική γλώσσα, ο " ουρανός " αντιπροσωπεύει την Πνευματική πλευρά τού ανθρώπου, τον τομέα τού Νού, τής σκέψης, τών σχεδίων, και η " Γη " αντιπροσωπεύει τον τομέα τής συγκεκριμενοποίησης, δηλαδή τής πραγματοποίησης μέσα στην ύλη.
Κατά τον ίδιο τρόπο που μέσα στον κόσμο, ο ουρανός και η γη αντιπροσωπεύουν μιά ενότητητα, έτσι είναι συνδεδεμένα και μέσα στον άνθρωπο. Όπως είναι άνω έτσι είναι και κάτω.
Ένας νέος Ουρανός σημαίνει νέες ιδέες, νέα κατανόηση, νέα αντίληψη, μια νέα φιλοσοφία, που φέρνουν μιά " νέα Γη ", δηλαδή νέες συμπεριφορές και στάσεις και ένα νέο τρόπο Ζωής.
Το κεφάλι είναι μέσα στον ουρανό χωρίς να υπάρχουν νέφη που να εμποδίζουν την όραση, τουτέστιν λανθασμένες σκέψεις, απόψεις και επιλογές, ενώ τα πόδια είναι επάνω στην γη.
Τα πόδια είναι εκείνο το τμήμα που περπατάει σύμφωνα με το κεφάλι, επειδή τα πόδια οδηγούν εκεί όπου το κεφάλι έχει ήδη κάνει κάποια σχέδια ορθά ἢ πλείστες φορές εσφαλμένα.
Άρα λοιπόν, είναι η συμπεριφορά, η στάση και ο τρόπος δράσης τών ανθρώπων που θα αλλάξουν εξαιτίας τής αλλαγής νοοτροπίας, τής αποκοπής τού κεφαλιού και τών άκρων όπως συμβολικά λέμε, ήτοι τής υιοθέτησης και προπαντός υλοποίησης μιάς νέας Φιλοσοφίας.
Κατά την Ροδοσταυρική θεώρηση η Συνειδησιακή μας εξέλιξη γίνεται σε δύο διαδοχικές μεν αλλά πλήρως αλληλοσχετιζόμενες φάσεις. Διά τής Αγάπης και τής διά Σοφίας.
Αρχικά γίνεται προεξαρχούσης τής Αγάπης και στην συνέχεια προεξαρχούσης τής Σοφίας.
" Λέγει αὐτῷ ὁ Ιησοῦς· οὐδεὶς ἔρχεται πρὸς τὸν Πατέρα εἰ μὴ δι' ἐμοῦ …
ἐὰν γὰρ ἐγὼ μὴ ἀπέλθω, ὁ Παράκλητος οὐκ ἐλεύσεται πρὸς ὑμᾶς· ἐὰν δὲ πορευθῶ, πέμψω αὐτὸν πρὸς ὑμᾶς ".
Όπως επίσης αναφέρει σχετικά ο απόστολος Παύλος στην προς Κορινθίους Α΄ επιστολή του :
" σπέρνεται σῶμα ψυχικόν, ἐγείρεται σῶμα πνευματικό· ἔστι σῶμα ψυχικόν καὶ ἔστι σῶμα πνευματικόν· ἀλλ᾿ οὐ πρῶτον τὸ πνευματικόν, ἀλλὰ τὸ ψυχικόν, ἔπειτα τὸ πνευματικόν ".
Και τούτο διότι η Διάνοια και η Σοφία, χωρίς Αγάπη, μπορούν να αποβούν καταστροφικές.
Η εξέλιξη τής ανθρωπότητος συντελείται στην παρούσα φάση διά τής μύχιας δράσεως τής Αγάπης γιά την εδραίωση τής οποίας σημαντικό ρόλο επιτέλεσε η ενανθρώπιση τού Ιησού, καθώς ελέχθη στα Ευαγγέλια " μακάριοι οι καθαροί τή καρδία ότι Αυτοί τον Θεόν όψονται ".
Αυτός μάλλον είναι και ο βασικός λόγος τής ονομασίας τού Δείπνου, ως Μυστικού Δείπνου Αγάπης, ως και τής αποκοπής τών άκρων τού αμνού, συμβολικά νοουμένων ως ακαθάρτων.
Ώστε να εναπομείνει μόνον το κυρίως σώμα, με το στήθος και την κοιλία, δια τών οποίων εκδηλώνεται μέσα μας ο Λόγος, διά τής Ψυχής και τής Ενεργείας τής Ζωής, μέσω τών κέντρων τής Καρδιάς και τού Ηλιακού πλέγματος, σημείων σωματικού εντοπισμού αφ’ ενός τών δονήσεων που προκαλούν τα συναισθήματα και η δύναμη τής αγάπης ( ο οίνος ) και αφετέρου τής περιοχής όπου αποθηκεύεται η ζωικότης- αιθερικότης ἢ ενέργεια τής Ζωής ( ο άρτος ).
Στο Δείπνο, ως κοινωνίας αξιών, συμμετέχουν διαχρονικά τα μέλη τής ομάδος, τα οποία ανέπτυξαν οργανωμένα πρότυπα σχέσεων Αγάπης, μέσω διαρκούς αλληλεγγύης μεταξύ των.
Εν τέλει, ο νέος " Ουρανός " και η νέα " Γη " σημαίνουν ότι το επίπεδο τής συνείδησης τών ανθρώπων θα ανυψωθεί μέχρι μιας βαθμίδας όπου θα ανακαλύψουν αυτό που πάντοτε φυσικά υπήρχε, αλλά που δεν το είχαν αντιληφτεί ἢ είχαν κατανοήσει ποτέ πιό πριν.
Η Νέα Ιερουσαλήμ, λοιπόν, είναι στην πραγματικότητα, το σύμβολο τής πνευματικής αυτής εργασίας την οποίαν κάθε ανθρώπινο ον πρέπει να πραγματοποιήσει μέσα του.
Όταν ο κάθε άνθρωπος θα έχει κάνει αυτήν την εργασία, η νέα Ιερουσαλήμ, περιγραφόμενη στον 19ο βαθμό να κατέρχεται και να συντρίβει την επίγεια, θα κατέβει μέσα στο συλλογικό σώμα τής ανθρωπότητας και δεν θα ισχύσουν τα περί Δευτέρου θανάτου τής Αποκαλύψεως.
► Η Νέα Ιερουσαλήμ, λοιπόν, είναι πρώτα από όλα ο ίδιος ο αναγεννημένος άνθρωπος.
► Στην συνέχεια, είναι μια ιδανική Κοινωνία.
► Τέλος είναι η Εκκλησία τού Πνεύματος και τής Αληθείας, και όλων τών μεγάλων μυστών.
Έτσι σε παλαιούς ξένους τάπητες τού 9ου βαθμού βλέπουμε στο βάθος την Επίγειο Ιερουσαλήμ και στον Ουρανό ένα χέρι με εγχειρίδιο να εξέρχεται μέσα από τα σύννεφα, ενώ η εργασία μας, δηλαδή η Διανόηση και η εγκεφαλική λειτουργία, βρίσκονται ακόμη σε πρωτόγονη κατάσταση, κάτι που συμβολίζει η ύπαιθρος και το σπήλαιο με τούς δολοφόνους τού Χιράμ.
Κανείς δε θα μπορέσει να εμποδίσει, εν καιρώ, τον ερχομό αυτής τής Νέας Εκκλησίας.
Τότε, όλα θα εξηγηθούν, όλα θα είναι ξεκάθαρα, επειδή μέσα στις Γραφές αναφέρεται ότι ο Θεός θα κατοικήσει στις " Καρδιές " τών ανθρώπων και μέσα τους θα γράψει τον νόμο του :
οὐ γάρ ἐστι κρυπτὸν ὃ ἐὰν μὴ φανερωθῇ, οὐδὲ ἐγένετο ἀπόκρυφον ἀλλ᾿ ἵνα ἔλθῃ εἰς φανερόν.
Τότε οι άνθρωποι δεν θα χρειάζονται πιά κανέναν γιά να τούς διδάσκει την θρησκεία και την ηθική, όλοι θα ξέρουν μέσα τους τι θα πρέπει να κάνουν, πως να αγαπούν, πως να υπηρετούν και πως να εργάζονται.
Διότι το Ρόδο θα έχει ανθίσει στον γήινο Σταυρό τους.
Στον 17ο βαθμό, ο οποίος ενώνει τον παλαιό μετά τού νέου Κόσμου, ήτοι την παλαιά με την νέα Φιλοσοφία, συναντήσαμε την επτάφωτη λυχνία υπό το Φως τής οποίας τελείται το Δείπνο.
Πολλά μπορούν να λεχθούν για τον συμβολισμό της 7φωτης λυχνίας, όπως γιά παράδειγμα γιά τις ευχές που διατυπώνουν οι υποψήφιοι στην μύηση τού 18ου κατά την αφή τών κηρίων.
Στην Αγάπη τών Ροδοσταύρων κοινωνούμε τού Λόγου και γιά να το επιτύχουμε αυτό κατά τρόπο ενσυνείδητο πρέπει οι ιδιότητες που ενσαρκώνουμε να λειτουργούν με τρόπον ορθόν. Δηλαδή να εκπηγάζουν εκ τού Ορθού Λόγου πού Είναι το Απόλυτον Είναι, ο Θεός μέσα μας.
Ως εκ τούτου, θα δώσουμε την προσήκουσα κατά την γνώμη μας ερμηνεία η οποία περιγράφεται στην Βίβλο, στο όραμα τού Ζαχαρία, με την χρυσή επτάφωτο λυχνία, την Μενορά :
Τί σὺ βλέπεις; καὶ εἶπα· ἑώρακα καὶ ἰδοὺ λυχνία, χρυσῆ ὅλη, καὶ τὸ λαμπάδιον ἐπάνω αὐτῆς, καὶ επτά λύχνοι ἐπάνω αὐτῆς, καὶ ἐπηρώτησα καὶ εἶπα πρὸς τὸν ἄγγελον τὸν λαλοῦντα ἐν ἐμοὶ λέγων· τί ἐστι ταῦτα κύριε ; και ἀπεκρίθη ὁ ἄγγελος ὁ λαλῶν ἐν ἐμοὶ καὶ εἶπε πρός με λέγων· ἑπτὰ οὗτοι ὀφθαλμοὶ Κυρίου εἰσὶν οἱ ἐπιβλέποντες ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν "
Οι οφθαλμοί είναι σύμβολο μιας απρόσωπης Αρχαγγελικής Τάξεως η οποία λέγεται ότι βλέπει παντού και αποτυπώνει στην Παγκόσμια Μνήμη όλα όσα λαμβάνουν χώραν στην Δημιουργία ( τα πολυόμματα = πολλά μάτια, που ψάλλεται στις Λειτουργίες τού Μεγάλου Σαββάτου και τού Αγίου Ιακώβου τού Αδελφοθέου ).
Στην Ορθόδοξη εικονογραφία, τα Χερουβείμ εμφανίζονται ως « πολυόμματα », δηλαδή ως αγγελικές μορφές με πολλά μάτια.
Οι επτά αυτοί οφθαλμοί, ως συνειδησιακά κέντρα μέσα μας, είναι η ιερή μας προίκα, είναι τα δώρα που ο Θεός έδωσε στον κάθε έναν από εμάς κατά την γήινη ενσάρκωση του και τα οποία εξετάζονται πιό διεξοδικά κατά την μύηση τού 28ου βαθμού, τού Ιππότη τού Ηλίου. Παρά ταύτα επισημαίνουμε ότι όχι μόνον στον 28ο βαθμό αλλά και σε παλαιούς Γαλλικούς τάπητες τού 18ου βαθμού απεικονίζονται στο άνω τμήμα τους επτά αρχαγγελικές μορφές.
Κατά την διάρκεια τών Τεκτονικών Συμποσίων τελούνται πέντε ευχετήριες προπόσεις.
Το βιβλίο τής Εξόδου χρησιμοποιεί πέντε φράσεις που περιγράφουν την υπόσχεση τού Θεού γιά την απελευθέρωση τών Εβραίων από την Αίγυπτο ἢ Κέμετ, την χώρα τής Μαύρης Γης :
1η . θα σας απελευθερώσω από τα δεινά τών Αιγυπτίων.
2η . θα σας απελευθερώσω από την δουλεία.
3η . θα σας λυτρώσω.
4η . θα σας λάβω ως λαό μου και θα είμαι ο Θεός σας, που σας απαγκίστρωσε από την καταδυνάστευση τών Αιγυπτίων.
5η . θα σας οδηγήσω στην Γη που υποσχέθηκα ότι θα δώσω ως κληρονομιά στον Αβραάμ.
Όλα αυτά βέβαια αφορούν την λύτρωση μας από όλες τις εξωτερικές και εσωτερικές αρνητικές καταστάσεις, υπό την αλληγορία τής Αιγύπτου και τών Αιγυπτίων εξουσιαστών ἢ αντιστοίχως τών Σαμαρειτών, στον 15ο και 16ο βαθμό, που θέτουν εμπόδια στην επιστροφή τού Ζουροβάβελ και τών Ισραηλιτών από την Βαβυλώνα, που μας καταδυναστεύουν, μας κρατούν υποδούλους και ανελευθέρους και δεν επιτρέπουν να επιτελέσουμε τον πραγματικό σκοπό τής ενσαρκώσεως μας, δηλαδή την Υπερσυνείδητη επιστροφή μας στον Θεό Πατέρα.
Έτσι αφού το κρασί είναι συχνά σύμβολο τής χαράς τού θερισμού οι πέντε προπόσεις, κατά την άποψη μου, θα έπρεπε να έχουν στο Ροδοσταυρικό Δείπνο ως βάσιν τους ευχετήριο χαρκτήρα προς ευόδωση μέσα μας τών προαναφερθέντων Βιβλικών αναφορών / υποσχέσεων, ἢ εν πάση περιπτώσει παραπλησίων, όπως γιά παράδειγμα εκείνων τής αφής τής Επταφώτου Λυχνίας υπό τών υποψηφίων, γιά την επικείμενη απολύτρωση μας και την επιστροφή στην Γη τής Επαγγελίας, στην Νέα Ιερουσαλήμ, όπερ και ο τελικός σκοπός τής μυήσεως διαχρονικά.
Όσο γιά τον οίνο, αυτός πρέπει να είναι ερυθρός ώστε να υπενθυμίζει στούς συμμετέχοντες στο Δείπνο το αίμα τού αμνού, " το υπέρ ημών και πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών ".
Όπως δε αναφέρει ο Ευαγγελιστής Λουκάς περί τής ευχαριστηρίου φύσεως τής προπόσεως :
" ο Ιησούς δεξάμενος τὸ ποτήριον εὐχαριστήσας εἶπε·λάβετε τοῦτο καὶ διαμερίσατε ἑαυτοῖς…"
Pax Vobis - Ειρήνη Υμίν
