Η Στοά Τελειοποιήσεως αποτελεί πύλη εισόδου στον Αρχαίο και Αποδεδεγμένο Σκωτικό Τύπο ( Α.Α.Σ.Τ. ) και ένα σημαντικό κομβικό σημείο για την πλήρη κατανόηση εκ μέρους τών τεκτόνων τού Φιλοσοφικού και τού Κυανού Τεκτονισμού, ιδίως δε τού βαθμού τού Διδασκάλου.
Ο εισαγωγικός 4ος βαθμός-Μυστικός Διδάσκαλος έχει ίδιον συμβολισμό, στον οποίον όλοι οι τέκτονες, αν έχουν ως επιδίωξη των μια γόνιμη μυητική πορεία, επιβάλλεται να εμβαθύνουν !
Το αντίστοιχο τυπικό τού 4ου βαθμού αναφέρει σχετικά : « ο βαθμός περιλαμβάνει αξίας λόγου διδασκαλίας, ών η μελέτη παρέχει ευρύ στάδιο είς τον Διδάσκαλον, όπως καταρτιζόμενος Τεκτονικώς, όχι μόνον κατανοήσει τούς ανώτερους βαθμούς, αλλά και ερμηνεύσει τις εκάστοτε απαντώσας αλληγορίας και δυσεξήγητους εννοίας … ».
Ο 4ος λοιπόν βαθμός - Μυστικός Διδάσκαλος ( ήτοι το μυητικό περιεχόμενο του ) υποκρύπτει ένα Χρυσό Κλειδί ( κλείς εξ ελεφαντόδοντος κατά το τυπικό ) !
Είναι το κλειδί τής Γνώσεως για το οποίο ο Ιησούς κατηγόρησε τις φυλές ότι το είχαν απομακρύνει « οὐαὶ ὑμῖν τοῖς νομικοῖς ὅτι ἤρατε ἤρατε τὴν κλεῖδα τῆς γνώσεως· αὐτοὶ οὐκ εἰσήλθετε καὶ τοὺς εἰσερχομένους ἐκωλύσατε » ( Λουκάς κεφάλαιο 11 : 52 ). Αυτό δυστυχώς συμβαίνει κατά κόρον σήμερα αλλά και παλαιότερα !
Το Κλειδί είναι το μυστικό που δίνει δύναμη για να ανοίξει κανείς τον ναό και να εισέλθει μέσα σε αυτόν, ακόμη και μέσα στα Άγια τών Αγίων ( δηλαδή στον Εσώτατο Εαυτό του ή Εγώ ).
Είναι λοιπόν φανερό ότι ο όρος Μυστικός και το Κλειδί αναφέρονται στην Μυστική Γνώση που ανοίγεται στον 4ο βαθμό στον μυημένο που θα τον βοηθήσει στην τελειοποίηση του.
Εναπομένει λοιπόν να εντοπίσουμε την κατάλληλη, την αντιστοιχούσα στο χρυσό κλειδί, κλειδαριά ( τις κατευ-θυντήριες οδηγίες για το Γνώθι Σ’ Αυτόν ή Τεκτονικό Μυστικό ), κάτι που δεν είναι και τόσο εύκολο γιά λόγους που θα στοιχειοθετήσουμε στην συνέχεια. Για πιό πολλές λεπτομέρειες κάντε click σε οποιαδήποτε εικόνα Κλειδιού ►.
Οι ιστορικές μας παρακαταθήκες μπορούν να μας διδάξουν πάρα πολλά, ιδίως για την αναγκαιότητα και εξαιρετική χρησιμότητα τών υψηλών βαθμών τού Α.Α.Σ.Τ. τον οποίον όλοι μας υπηρετούμε.
Οι τέκτονες τών ανωτέρων βαθμών τού Α.Α.Σ.Τ., οφείλουν να είναι γνώστες αυτού που οι τέκτονες όλων τών εποχών αποκαλούν « Τ ε κ τ ο ν ι κ ό Μ υ σ τ ι κ ό » αλλά τού οποίου την φύση και την αξία ελάχιστοι κατανοούν.
Γι’ αυτό και πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί με τους κατ’ όνομα Τέκτονες, τους αριβίστες τών Στοών, αυτούς που ψάχνουν διπλώματα και κοσμήματα και αναζητούν να « ανυψωθούν » από βαθμού εις βαθμόν χωρίς να το αξίζουν, διότι δεν έχουν εργαστεί και δεν έχουν κοπιάσει πνευματικά για να τούς αποκτήσουν, αναζητώντας κάθε φορά, φεῦ, ένα νέο « κοινωνικό δεκανίκι » ή αλλιώς ένα « υποκατάστατο αναγνώρισης ».
Με το πέρασμα τού χρόνου, και με την ολοένα και περισσότερη κατάπτωση τών κατ’ όνομα Μυητικών Οργανώσε-ων, αλλά και της ανθρωπότητας, το Σεβάσμιο Τάγμα μας έγινε στόχος, κατ’ αρχήν τού πόθου εκείνων που ήθελαν να εκμεταλλευθούν την ιστορική και μυητική του κληρονομιά, κατόπιν δε των δυσφημίσεων διάφορων άλλων που ήθελαν να αλλοιώσουν το πνεύμα και την παραδοσιακή γραμμή του, τέλος δε να τεθούν ενάντια στις καταστατικές αρχές και στα θεμέλια, αλλά και ενάντια στους αφοσιωμένους μαθητές του, πού ελπίζω ότι εκπροσωπούμε.
Υπάρχει η διάκριση μεταξύ τής ψευδούς μύησης που είναι μία σκηνογραφική αναπαράσταση, και της πραγματικής μύησης που είναι ένα ταξίδι στο Αόρατο.
Η Τεκτονική Τέχνη στα βασικά σημεία της δίκαια ονομάζεται Βασιλική, σε ανάμνηση τών Βασιλέων και Ιερέων, Μυστών τής Αρχέγονης Ανθρωπότητας, της οποίας σήμερα μόνον Αρχέτυπη ανάμνηση κατέχουμε.
Η φύση τής εργασίας στα Τεκτονικά Εργαστήρια δεν είναι μία απλή σύνταξη λαμπερών ομιλιών, ωραίων διακόσμων εργαστηρίων και μυήσεων, παρουσίαση τυπικών και ιστορικών διδαχών, ούτε είναι ένας βολικός ξεναγός για ένα περίπατο στα μυστηριώδη τεκτονικά σύμβολα ή αλληγορίες, αλλά μια θαρραλέα πορεία προς την Αλήθεια, σημάδι τής υψηλότερης ενασχόλησης μιας Μυητικής Αδελφότητας.
Όμως αυτοί που επιθυμούν να βρούν την Αλήθεια, οφείλουν να αναζητούν να γίνουν οι ίδιοι η Αλήθεια, να ζήσουν σύμφωνα με την Αλήθεια, την οποία θα λάβουν σύμφωνα με την Παράδοση.
Ο θεσμός σήμερα θεωρείται από κάποιους που θέλουν να περάσουν την ώρα τους ως ένα υπόλειμμα και κάποιοι θεωρούν την λέξη Αδελφότητα μία διακοσμητική ετικέτα ή μία αφορμή κερδοσκοπίας επάνω στην δοξασμένη φήμη τού Τάγματος.
Μετά δυσκολίας και αμυδρά, η μάζα τού πληθυσμού συγκατατίθεται στην ιδέα ενός Τεκτονισμού ως επιστημονικής ή Φιλοσοφικής οργάνωσης. Το δε μέρος που αφορά τα Τυπικά, θεωρείται ως μία σκηνογραφία, η οποία σε μεγάλο μέρος διατηρεί κάποια σημασία και συγχρόνως είναι μία παλιομοδίτικη αντίκα.
Αυτή η γνώμη, και σε μικρότερο βαθμό αυτή η άγνοια, ενισχύονται από μία νοοτροπία πολλών Τεκτόνων οι οποίοι οφείλουν να αναλάβουν και την ευθύνη τής δυσφήμισης την οποία κάνουν σε αδελφούς τών Συμβολικών Στοών και όχι μόνον.
Εάν αυτή η κατάσταση είναι σοβαρή για την Ελλάδα, δεν είναι λιγότερο σοβαρή από μυητικής πλευράς και στο εξωτερικό. Εάν κάποιος αμφιβάλλει, δεν έχει παρά να ανατρέξει στα διάφορα δημοσιεύματα από τις αρχές τού προηγούμενου αιώνα μας.
Κανονισμοί, Συντάγματα, παραδόσεις, έθιμα, τιμημένα από ανείπωτους χρόνους, μεταβλήθηκαν λίγο έως πολύ από Τέκτονες. Και το θέμα προχώρησε ακόμη περισσότερο και σε θέματα Τύπου ( Rites ).
Και όπως είπε ένας από τους πλέον επιφανείς και φωτισμένους Τέκτονες, όλο αυτό δημιούργησε μία προδοσία άγνωστη τής οποίας εισπράττουμε τις οδυνηρές συνέπειες.
Βλέπε και το άρθρο : Τέκτονες που μελετούν και Τέκτονες που δεν Μελετούν τού Albert G. Mackey ►.
Αυτό το κακό έχει μία και μόνη πηγή.
Την εγκατάλειψη τής μελέτης τής Τεκτονικής Τέχνης και την προοδευτική απομάκρυνση μας από την Παράδοση ( τα Συντάγματα τού 1762 και 1786, η δημιουργία καινοφανών Υπάτων Συμβουλίων κλπ, … Άραγε τα μελετήσαμε … ; ).
Ευτυχώς, δίπλα στην σκιά υπάρχουν πολλά και φωτεινά τα σημεία τής αλήθειας, της καλής θέλησης, της παρα-κίνησης που διεγείρει καρδιές στην αναζήτηση μιάς προοπτικής, μιας εσωτερικής φωταγώγησης, ενός οδηγού στις εργασίες για την κατάκτηση τής Βασιλικής Τέχνης.
Τα αντικείμενα ευλάβειας, εικόνες κλπ ( ο διάκοσμος μιάς εκκλησίας, ενός τζαμιού, μιάς συναγωγής ή ενός Τεκτο-νικού Εργαστηρίου ► ) απολαμβάνουν τον ίδιο σεβασμό, και είναι μία αίσθηση που διακατέχεται παγκόσμια.
Όποιος θα περιφρονούσε κάτι τέτοιο θα διέπτραττε μεγάλο σφάλμα.
Κάθε καθαγιασμένο ή ευλογημένο αντικείμενο, κατέχει και εκπέμπει ακτινοβολία που ταιριάζει στην επιθυμία τού καθαγιαστή.
Γίνεται, επομένως αρκετά κατανοητός ο μηχανισμός τών επικλήσεων, των τελετών, των μυήσεων και των λόγων τών Τυπικών.
Αυτή η συσσώρευση δυναμισμού είναι σημαντικότατη και επιδέξια χρησιμοποιημένη από τις διάφορες θρησκείες αλλά και την Μυσταγωγία τού Τεκτονισμού, και για αυτό διατηρούνται σε αυτές αρχαϊκές τελετουργίες, οι οποίες πιστεύω ότι διατηρούνται αμετάβλητες προκειμένου να διατηρήσουν την δυναμική τους διαμέσου τών αιώνων, διά της αδιάκοπης επαναλήψεως τών αμετάβλητων Τύπων τους.
Καταλήγοντας, μπορούμε να διαβεβαιώσουμε ότι το Σύμβολο είναι ένα « στήριγμα » τής θέλησής μας και αυτό, διότι έχει την ισχύ, η οποία του έχει δοθεί από αιώνων, να ανακαλεί βαθύτατες περιοχές τού Εγώ μας που είναι πιό αρχέγονες από το ίδιο το διάγραμμα.
Αναφέρει το τυπικό τού 4ου βαθμού - Μυστικός Διδάσκαλος :
« Τα μυσταγωγικά σύμβολα αποτελούν μέρος τού Τεκτ. Μυστικού και δια τούτο δεν επιτρέπεται να αλλοιωθούν »
Κάθε πραγματικό Σύμβολο, αυθεντικό και αρχαίο, συνδέεται με τον κόσμο τών ιδεών, των οποίων δεν είναι παρά ένας ιδιαίτερος και συχνά στοιχειώδης χάρτης, γραφική απεικόνιση ή διάγραμμα.
Έτσι, διαμέσου τής ανάγνωσης, της ερμηνείας τών συμβόλων και κυρίως τής καθημερινής τους χρήσης ο νεόφυτος γίνεται κάτοχος τής έννοιας τού κόσμου και της Ιστορίας.
Μπορούμε να χαμογελάσουμε από οίκτο σε όλους αυτούς τους καλούς, σοβαρούς και αδαείς αδελφούς τεκτονικών στοών, οι οποίοι για να δώσουν την εντύπωση « σοβαρών ανθρώπων » και « ανώτερου πνεύματος » ή ότι « στηρί-ζονται στα Υπαρκτά », περιφρονούν τον Τεκτονικό συμβολισμό, τις κεραμώσεις, τους ιερούς λόγους, ανεχόμενοι δύστροπα όλα αυτά εντός τών Στοών.
Αυτοί μπορούν να παραλληλιστούν με τον εργάτη που έρχεται αντιμέτωπος με έναν κατάλογο τιμών μετοχών ή που προσπαθεί να διαβάσει τύπους ανωτέρων μαθηματικών ή μηχανικής.
Κάποιοι από τούς Τέκτονες, αυτοανυψωμένοι ίσως σε υψηλό βαθμό, ουδέποτε αναλογίσθηκαν ότι εάν θέλουν να ελπίζουν ότι θα αναγνωρίζονται ως Τέκτονες, πέρα και έξω από εύκολα απονεμημένα διπλώματα, πρέπει αυτό να γίνεται σύμφωνα με τα Συντάγματα, τους Κανονισμούς και τα Οροθέσια και προ παντός να ακτινοβολούν Αγάπη.
Μεταξύ αυτών τών βασικών κανόνων, των παγκόσμια θεσπισμένων και αναγνωρισμένων από όλους τούς Τέκτονες όλου του κόσμου και όλων τών Τύπων, μεταφέρουμε εδώ εκείνην σύμφωνα με την οποίαν :
« ο Ελευθεροτεκτονισμός είναι μία επιστήμη ΘΕΩΡΗΤΙΚΗ που προέρχεται από την αρχαιότητα και που βασίζεται σε μία Τέχνη ΠΡΑΚΤΙΚΗ και είναι ο θαυμάσιος και εύγλωττος Τεκτονικός συμβολισμός ».
Εάν επρόκειτο περί αυτού, τότε τα Τυπικά μας θα ήταν ένας απόλυτος πλεονασμός.
Η « αναλογική κατανόηση » τών Τεκτονικών συμβόλων δεν προέρχεται από κάτι το έλλογο, ούτε από Τεκτονικές κατηχήσεις αποστηθισμένες, ούτε από ακαδημαϊκές διατριβές εντός τής Στοάς.
Αυτή η κατανόηση είναι μία κατάσταση που φέρνει σε συνάφεια την ζωή μας με εκείνην τού Τεκτονικού Τάγματος, το οποίο δεν είναι μία ορισμένη οργάνωση εδρεύουσα σε κάποιο κτίριο αλλά είναι η « Τάξη εκ του Χάους » ή το προσφιλές μας « Ordo ab Chao ». Είναι η οικουμενική οργάνωση με τους ορατούς αλλά και αόρατους δεσμούς της.
Είναι ο ΜΥΗΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ.
Την ονομάζουμε « αναλογική » εξ’ αιτίας τής δύναμής της να ανυψώνει το άτομο στις Ιεραρχίες τού Πνεύματος.
Εσωτερικά, η γνώση προσεγγίζεται όχι δια της έλλογης οδού, αλλά μέσω τής εσωτερικής μεταμόρφωσης και προ-κειμένου να επιτευχθεί αυτό, είναι απαραίτητο να τεθούμε κάτω από πειθαρχία η έννοια τής οποίας έχει δύο αξιώματα. Αυτό τής αυστηρής Ιεραρχικής πειθαρχίας, και αυτό τού Διδακτικού συστήματος.
Σε αυτήν την πειθαρχία, την οποία εδώ θα ονομάσουμε Τεκτονική πρακτική, υποβάλλεται εθελοντικά όποιος αιτείται την μύηση. Ο βέβηλος, όταν την ζητά, δεν γνωρίζει τίποτε το συγκεκριμένο. Είναι όπως ο τυφλός !
Το « Εγώ » του αντιλαμβάνεται ακαθόριστα ( υποσυνείδητα ) την ύπαρξη ενός ισχυρού απόκρυφου κόσμου, από τον οποίον θα αποκομίσει Πνευματικά και Ηθικά " οφέλη ".
Διάφορα βιβλία, εκδόσεις διαφόρων συγγραφέων ή Τεκτονικών Ταγμάτων παρουσιάζουν στον αμύητο το θέμα τής μύησης με τρόπο αρκετά αόριστο και θολό. Οι πιό σοφοί θυμούνται ότι μύηση ( initiation = ξεκίνημα ) σημαίνει « αρχή μιάς νέας ζωής ». Πού σημαίνει να πεθαίνεις και να αναγεννιέσαι στην αγκαλιά μιάς ιδέας ( βελτίωση-εξέλιξη ). Στην ουσία, μπορούμε να βεβαιώσουμε ότι « μύηση » είναι μετακίνηση τού « Εγώ » με έναν τέτοιο τρόπο ώστε να έλθει σε επαφή με δυνάμεις όχι αισθητές ή ορατές ( προς το παρόν ), με την γενική έννοια τού όρου, αλλά με τις δυνάμεις τού απόκρυφου. Όμως κατά την Ευαγγελική ρήση ...
« Ου γαρ εστί κρυπτόν ό ού φανερόν γενήσεται ουδέ απόκρυφον
ό ού γνωσθήσεται και εις φανερόν έλθη » Λουκάς ( κεφ. 8 : 17 )
Στην ουσία, μπορούμε να βεβαιώσουμε ότι « μύηση » είναι μετακίνηση τού « Εγώ » με έναν τέτοιο τρόπο ώστε να έλθει σε επαφή με δυνάμεις όχι αισθητές ή ορατές ( προς το παρόν ), με την γενική έννοια τού όρου, αλλά με τις δυνάμεις τού απόκρυφου.
Με αυτήν την έννοια, η τυπική Τεκτονική μύηση, δεν είναι μία πραγματική μύηση. Είναι μία σκηνογραφική ανα-παράσταση, αρκετά χρήσιμη πνευματικά, εκείνου που θα έπρεπε να ήταν μία αυθεντική μύηση...
Με άλλους όρους είναι μία μύηση μη-πραγματική, αλλά απλά συμβολική ( εικονική ).
Μεταξύ αυτής τής μύησης και της πραγματικής Τεκτονικής μύησης, η σχέση που υπάρχει είναι ίδια με την σχέση μεταξύ ενός κομματιού από χαρτί στο οποίο είναι γραμμένη η φράση « 500 ευρώ » και ενός αυθεντικού χαρτο-νομίσματος τών 500 ευρώ.
Ο Δυτικός Μυητικός κόσμος, σήμερα, είναι έτσι οργανωμένος ώστε να προσφέρει στον αμύητο, αντί τής πραγμα-τικής μύησης, μία ευκαιριακή πνευματική προετοιμασία εντυπώσεων για την υψηλή ιδέα τής μαγικής τελετουργίας τής πρόσβασης στην έξοχη σκηνή τών Μυστηρίων.
Η Μύηση είναι μία φυσιολογική διαδικασία τών όντων που προοδεύουν ( εξελίσσονται ).
Ο πραγματικά μυημένος στα Τεκτονικά Μυστήρια, πορεύεται στην διαδρομή που μία ημέρα θα τον φέρει στο Φως τής Γνώσης, και τοιουτοτρόπως θα έχει κατακτήσει την Αντίληψη και την Αίσθηση τού Κόσμου.
Οι Τεκτονικοί Τύποι δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να πλησιάζουν τον αδελφό στην αφετηρία, που αποκαλούμε στον 4o βαθμό τού Μυστικού Διδασκάλου Δρύφακτο ( ξύλινο κιγκλίδωμα, παραπέτο - στηθαίο που απαγορεύει / φράζει την διέλευση - Balustrade ( φράκτης ) before the Sanctum Sanctorum ( πριν από τα Άγια τών Αγίων ) κατά την Εγκυκλοπαίδεια τού Albert Gallatin Mackey ).
Κατόπιν θα απαιτηθεί αυτός να υπερβεί τις τρομερές δοκιμασίες τών στοιχειωδών δυνάμεων πραγματοποιώντας στην πράξη τις συμβολικές του περιοδείες διά τών τεσσάρων κοσμογονικών στοιχείων ( γη - ύδωρ - αήρ - πυρ ).
Το ότι ο άνθρωπος επιθυμεί την Αλήθεια πάνω απ’ όλα είναι ήδη γνωστό.
Εάν η απλή περιέργεια σε ωθεί, είναι καλύτερα για σένα να απέχεις άμεσα ( Κοινωνική Διαθήκη ).
Εάν η καρδιά σου δεν είναι αρκετά καθαρή για το Αληθές, τότε πήγαινε σε μία εκκλησία ή σε ένα οποιοδήποτε καπηλειό, αλλά μην κρούσεις την θύρα τού Ναού τού Σολομώντα.
Μη βλάψεις τον αδελφό σου, τον πλησίον, και να τον ανταμείψεις σύμφωνα με την αναμονή του και τη δικαιοσύνη, είναι η πρώτη όψη της αγάπης.
Αυτό σημαίνει να μην εισέλθεις στην σφαίρα κάποιου παρά μόνον για να κάνεις το καλό.
Το μέγιστο τής ορθής ζωής δεν έχει ανάγκη από πολλές εξηγήσεις.
Το « Εγώ » σου αισθάνεται πεντακάθαρα την οδό τού Φωτός, όταν διέσχισες τα πρώτα βήματα με καλή θέληση.
Σου δίνει να καταλάβεις την υποχρέωση που έχεις ως Άνθρωπος τής Επιθυμίας τού Φωτός, να μην τρέφεσαι μόνον με ψωμί, αλλά με τις Αλήθειες τού Πνεύματος, τα έργα του καλού, με αρετές χρήσιμες στην Ανθρωπότητα, στην Πατρίδα και σε σένα. Τότε όλες οι μυήσεις και τα σύμβολα θα γίνουν ιδιαιτέρως ομιλητικά αν μη τι άλλο φλύαρα !
♦ Όλοι καταδιώκουν τις προκαταλήψεις τών μαζών.
♦ Πολύ λίγοι τις καταπολεμούν.
♦ Ελάχιστοι φτάνουν να κρούσουν την θύρα τού ιερού Τεκτονικού χώρου.
Ας αποσυρθούμε πηγαίνοντας μεταξύ τών ανθρώπων επιδιώκοντας να τους μεταδώσουμε την επιθυμία να γνωρίσουν την Αλήθεια κατά το εφικτόν.
Αυτό καθιστά το έργο που έχουμε αναλάβει πολύ ιδιαίτερο και μας επιφορτίζει με ειδικά καθήκοντα !
Αναφέρομαι, πλήν τών άλλων, στην πνευματική χειραγώγηση και καθοδήγηση τών νεωτέρων ιδίως διδασκάλων αλλά γιατί όχι και κάποιων παλαιοτέρων στις δύσκολες αλλά κατά τα άλλα αναγκαίες ατραπούς τού Α.Α.Σ.Τ. ( και όχι στην χειραγώγηση ή υποδούλωση τού Πνεύματος αυτών, πιθανότατα λόγω αγνοίας, με την ασύστολη και παρά-τυπη απονομή και αποδοχή βαθμών προς ικανοποίηση τής φιλαρχίας, ματαιοδοξίας και κενοδοξίας κάποιων ... ).
Στα εισαγωγικά τής μύησης τού 4ου βαθμού ο Τρις Ισχυρός Διδάσκαλος λέει :
“ Ο θάνατος τού Χιράμ συμβολίζει την υποδούλωση τού Πνεύματος.
Ο Τεκτονισμός έχει ως έργον την πνευματικήν και ψυχικήν απελευθέρωσιν ”
Εύχομαι ολόψυχα να κατανοηθεί η σπουδαιότητα τών καθηκόντων και τού ρόλου πού έχουμε αναλάβει κάτι που ενίοτε στο παρελθόν και ιδιαιτέρως στις ημέρες μας έχει παρανοηθεί ... και επιτείνεται από κάποιους περαιτέρω με την συλλήβδην στείρα απονομή βαθμών και αξιωμάτων ....
Το τυπικό τού Μυστικού Διδασκάλου τού Α.Α.Σ.Τ. είναι αμείλικτο επί τού θέματος αυτού :
« η Επιστήμη τών Μυστηρίων δεν είναι βαθμοί και αξιώματα, αλλά πυρ τρομερόν το
οποίον φωτίζει τους γνωρίζοντας να χειρισθούν αυτό και κατακαίει τούς αναξίους »
Μία φωνή στην Ανατολή : Δυστυχία είς εκείνον ο οποίος εποφθαλμιά αξίωμα καί επιζητεί τιμητικόν λειτούργημα, διά τα οποία είναι ανάξιος καί ανίκανος.
Μία φωνή στον Βορρά : Δυστυχία είς τον ανόητον, ο οποίος αποδέχεται το καθήκον, χωρίς να κατανοή επακριβώς είς τί συνίσταται τούτο.
Μία φωνή στην Μεσημβρία : Δυστυχία είς εκείνον, ο οποίος αναλαμβάνει καθήκοντα, χωρίς να έχη πλήρη συνείδησιν τών ευθυνών, αι οποίαι συνδέονται με την εκπλήρωσιν τούτων.
Μία φωνή στην Δύση : Δυστυχία είς τον δειλόν, ο οποίος, ελαφρά τή συνειδήσει επωμίζεται καθήκοντα καί κατόπιν παραμελεί ταύτα.
Ο Νοών Νοείτο !
ΕΙΘΕ
η Ανάσταση τού Εγώ ( Χιράμ ) να συντελεστεί μέσα μας
Ιόλαος