Ante Portas
ΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΤΟΥ ΙΣΤΟΤΟΠΟΥ
Έρχεται κάποια στιγμή στην ζωή μας που αναρωτιόμαστε ποιός είναι ο σκοπός της ύπαρξής μας. Ήρθαμε σ’ αυτόν τον κόσμο για να δώσουμε απλά τον αγώνα της επιβίωσης ή υπάρχει και κάτι περισσότερο; Όταν το υπαρξιακό αίνιγμα κυριέψει την καρδιά μας, δεν μας αφήνει να βρούμε ησυχία και ανάπαυση, μέχρι να ανακαλύψουμε την λύση του. Η λαχτάρα μας να βρούμε την αληθινή μας ταυτότητα είναι σαν ένα σαράκι που τρώει το είναι μας και μας ωθεί στο να ανα- ζητήσουμε την λύση στο μυστήριο της ζωής και του θανάτου.
Κάθε άνθρωπος επιδιώκει να βρεί την απάντηση στα Πνευματικά του ερωτήματα με διαφορετικό τρόπο. Άλλοι στρέφονται στις ιερές Γραφές της θρησκείας τους, άλλοι στρέφονται στα ιερά κείμενα άλλων πίστεων, ενώ άλλοι προστρέχουν σε άγιους τόπους προσκυνήματος. Άλλοι τέλος δε μένουν ικανοποιημένοι μόνον με τις γνώσεις που αποκτούν μέσα από την μελέτη θρησκευτι- κών και φιλοσοφικών κειμένων και επιζητούν να αποκτήσουν προσωπική εμπειρία της αλήθειας. Αναζητούν μια μέθοδο που θα τους οδηγήσει όχι μόνο στην θεωρητική γνώση για την φύση της αληθινής μας υπόστασης, αλλά πολύ περισσότερο σε άμεση προσωπική εμπειρία εκείνου που ονομάζεται ανώτερος Εαυτός, Εσωτερικός Εαυτός, Πνεύμα ή Ψυχή.
Η χαραυγή της νέας χιλιετίας βρίσκει την ανθρωπότητα να έχει κάνει, στην διάρκεια του τελευταί- ου αιώνα, τόση πρόοδο στον επιστημονικό και τεχνολογικό τομέα, όση δεν είχε κάνει σε όλα τα χρόνια της καταγεγραμμένης ιστορίας. Όμως, πόσο έχουμε στ’ αλήθεια προοδεύσει στην προσ- πάθειά μας να γνωρίσουμε την αληθινή μας ταυτότητα ; Πόσοι γνωρίζουμε την αληθινή φύση της ύπαρξης και την ουσία της ζωής ; Η επιστημονική μας διαπαιδαγώγηση μας παρακινεί να μην αποδεχόμαστε κάτι σαν θέσφατο, αν προηγουμένως δεν το ερευνήσουμε εμείς οι ίδιοι και αν δεν αποκτήσουμε προσωπική εμπειρία για αυτό.
Ο μυστικισμός από πολλούς θεωρείται σαν κάτι απόκοσμο και αντίθετο από τον πρακτικό, τον καθημερινό τρόπο ζωής. Αυτό είναι λάθος. Αντίθετα ο μυστικισμός και η Πνευματικότητα στις αληθινές τους διαστάσεις, είναι ένας επιστημονικός τρόπος με τον οποίον μπορούμε να βρούμε απάντηση στα υπαρξιακά μας ερωτήματα, ενώ ταυτόχρονα θα εξακολουθούμε να αποτελούμε ενεργά και παραγωγικά μέλη τής κοινωνίας μας.
Η λέξη «μυστικισμός» είναι δανεισμένη από την Αγγλική γλώσσα. Οι αρχαίοι Έλληνες, για να περιγράψουν την ίδια έννοια, χρησιμοποιούσαν τον όρο «μυστήρια». Ακόμα ότι σχετιζόταν με τα μυστήρια ονομαζόταν «μυστικά» και η εισαγωγή στα μυστήρια ονομαζόταν «μύηση». Αυτοί που ασχολούνταν με τα μυστήρια ονομαζόταν «μύστες ή μυστικοί». Όλες αυτές οι λέξεις προέρχονται από το αρχαιοελληνικό ρήμα «μύω», που σήμαινε «κλείνω» ή «σφραγίζω», και αρχικά αφορούσε τα μάτια. Έτσι, ο όρος «μυστήρια» αρχικά θα πρέπει να δήλωνε το σύνολο των εμπειριών που βίωνε κανείς με τα μάτια κλειστά. Με άλλα λόγια, για να χρησιμοποιήσουμε σύγχρονη ορολογία, «μυστήρια» είναι οι πνευματικές εμπειρίες που βιώνει κανείς στην διάρκεια του διαλογισμού και «μύστης» είναι ο σπουδαστής ή ο ειδικευμένος στην επιστήμη τού διαλογισμού. Επειδή όμως οι εντολές τού « μυσταγωγού » ή Πνευματικού Διδασκάλου προς τους μαθητές του ήταν να μην αποκαλύπτουν σε κανέναν τις εμπειρίες τους, το ρήμα μύω έφτασε να σημαίνει και «σφραγίζω το στόμα μου». Αφού λοιπόν ο λαός δεν είχε πρόσβαση στα μυστήρια και δεν υπήρχε τρόπος να γίνει γνωστό τι συνέβαινε στην διάρκεια της τέλεσής τους, σταδιακά η λέξη «μυστήριο» έφτασε να δηλώνει κάτι το απόκρυφο, το αινιγματικό, το ακατανόητο και το ανεξήγητο. Αντίστοιχα και ο όρος «Πνευματικότητα» σημαίνει το σύνολο τών πνευματικών εμπειριών που βιώνει η ψυχή ή το πνεύμα στην διάρκεια τού μεγάλου ταξιδιού του προς την Αληθινή του Πατρίδα και δεν πρέπει να συγχέεται με τον Πνευματισμό, την επίκληση πνευμάτων, την πνευματολατρεία, την μαγεία, την τηλεπάθεια, τον υπνωτισμό, τις αναδρομές και άλλες υπερφυσικές ικανότητες. Ο μυστικισμός και η Πνευματικότητα είναι ο πιο φυσικός τρόπος με τον οποίον μπορούμε να φτάσουμε σ’ εκείνο που οι αρχαίοι μας πρόγονοι ονόμαζαν « Γνώθι Σαυτόν », την γνώση δηλαδή της αληθινής μας ταυτότητας. Το βασικό αξίωμα του μυστικισμού είναι ότι ο καθένας μας στην πραγματικότητα είναι μια ψυχή, που κατοικεί στο φυσικό σώμα για κάποια μικρή χρονική περίοδο. Από πού όμως ήρθε η ψυχή μας πριν κατοικήσει σ’ αυτόν τον κόσμο; Ποιός είναι ο σκοπός αυτού τού κόσμου και της ίδιας της ψυχής ; Αυτά τα ερωτήματα είναι θεμελιώδη για να κατανοήσουμε τον λόγο της ανθρώ-πινης ύπαρξή μας. Οι άγιοι και οι μύστες** είναι τα φωτισμένα εκείνα όντα που έχουν ψάξει και έχουν βρει τις απαντήσεις σ’ αυτά τα καυτά ερωτήματα και μας λένε ότι ο σκοπός της ανθρώπινης ζωής είναι να ενώσουμε ξανά την ψυχή μας που έχει αποχωριστεί πολλούς αιώνες πριν, με τον Δημιουργό. Για μας είναι σημαντικό το ότι οι ίδιοι προσφέρονται να μας διδάξουν κάποια μέθοδο με την οποία να μπορέσουμε να αποκτήσουμε την δυνατότητα επιτύχουμε αυτήν την ένωση.
Μέσα στους αιώνες έχουν προταθεί πολλές μέθοδοι για να πετύχουμε αυτήν την ένωση. Ειδικά όμως σήμερα, εμείς, στον εφήμερο κόσμο που ζούμε χρειαζόμαστε μια ρεαλιστική προσέγγιση που να λαμβάνει υπόψη της την πραγματικότητα του σύγχρονου τρόπου ζωής.
Μια τέτοια προσέγγιση του μυστικισμού προσφέρει απεριόριστες δυνατότητες βελτίωσης τής ζωής μας και βελτίωσης της ζωής των ανθρώπων σε ολόκληρη την υφήλιο. Μπορούμε πράγματι να αποκτήσουμε την γαλήνη, την αρμονία, την αγάπη και την μακαριότητα, που αποζητούμε τόσο απελπισμένα και έχουμε την δυνατότητα να αποτελέσουμε μέρος ενός συνεχώς αυξανόμενου συνόλου ανθρώπων που θα καθιερώσουν την ειρήνη και την ενότητα σ’ ολόκληρο τον κόσμο.
Οι μεγάλοι Διδάσκαλοι* δε συνιστούν να πάρουμε τα όρη και τα βουνά, ή να πάμε στην έρημο ή στα δάση, προκειμένου να αναζητήσουμε τον Θεό. Το μονοπάτι που μας υποδεικνύουν είναι ένα μονοπάτι θετικού και όχι αρνητικού μυστικισμού. Μας λένε να εξακολουθήσουμε να ζούμε μέσα στον κόσμο, αλλά ταυτόχρονα να επιδιώκουμε σταθερά την επίτευξη του στόχου μας, καθώς το ένα δεν εμποδίζει ούτε αποκλείει το άλλο. Οι παλιές μορφές γιόγκα ήταν τόσο δύσκολες, τόσο απαιτητικές και τόσο χρονοβόρες, ώστε κάποιος θα έπρεπε να εγκαταλείψει τον κανονικό τρόπο ζωής του, εφόσον θα ήθελε να ασχοληθεί μαζί τους. Το μονοπάτι όμως που μας προσέφεραν οι άγιοι είναι μια απόλυτα φυσική μορφή γιόγκα, που ακόμα και ένα παιδί πέντε χρονών μπορεί να την ασκήσει, το ίδιο, όπως και ένας αιωνόβιος γέροντας. Η ευκολία και η φυσικότητά της, μας δίνουν την δυνατότητα να επιδιώξουμε τον απώτατο πνευματικό μας στόχο, χωρίς να χρειάζεται να εγκαταλείψουμε τις οικογενειακές και τις κοινωνικές μας υποχρεώσεις. Έχουμε χρέος έναντι στους γονείς, στους συζύγους και στα παιδιά μας και η φροντίδα τους είναι βασική υποχρέωσή μας. Έχουμε χρέος απέναντι στην κοινωνία, στην χώρα μας, ακόμα και πέραν από την χώρα μας, έχουμε χρέος απέναντι σε ολόκληρη την ανθρωπότητα και την Θεϊκή Δημιουργία και οφείλουμε να υπηρετούμε αυτές τις έννοιες όσο καλύτερα μπορούμε. Ωστόσο, όσον καιρό εκπληρώνουμε αυτές τις υποχρεώσεις μας, δεν πρέπει να χάνουμε την προοπτική και τον σκοπό για τον οποίον όλοι γεννηθήκαμε και βρισκόμαστε επάνω σε αυτήν την γη.
Κατά συνέπειαν :
Για όλους μας - αργά ή γρήγορα - φτάνει εκείνη η στιγμή που συνειδητοποιούμε πως το επόμενο βήμα μας είναι μετέωρο. Στηριχθήκαμε για πολύ καιρό σε δεκανίκια άλλων.
Σε λόγια, απόψεις, ταμπέλες, θεωρίες και πραγματικότητες άλλων.
Σε δασκάλους, φίλους ή απλά οικείους, που εμείς επιτρέψαμε να μας καθοδηγούν τυφλά.
Ακόμα και οι φαινομενικές μας διαφωνίες ή αμφισβητήσεις, ήταν ακριβώς αυτό.
Φαινομενικές. Για να μας δώσουμε την ψευδαίσθηση πως είχαμε δική μας άποψη και θεώρηση τών πραγμάτων.
Ενστερνιστήκαμε πράγματα που "έβλεπαν" άλλοι για εμάς. Που βίωναν άλλοι για εμάς.
Την αδυναμία αυτήν την ονομάσαμε πίστη και αγάπη.
Λέγαμε στον εαυτό μας πως μάλλον κάτι παραπάνω θα ξέρουν...
Σταματήσαμε να προσπαθούμε να " δούμε " από μόνοι μας και καθησυχάσαμε τους εαυτούς μας γι' αυτές μας τις πράξεις στην προοπτική μιας οικογένειας. Ενός σπιτιού. Κάπου να ανήκουμε.
Είναι τόσο δύσκολο όμως να ακολουθήσεις εσένα. Είναι δύσκολο επειδή - για κάποιον διεστραμ- μένο λόγο - είναι τόσο εύκολο να πιστεύεις και να ακολουθείς άλλους. Όταν αποφασίζεις να κοιτάξεις μέσα, το μόνο φως στο οποίο μπορείς να στηριχτείς είναι το δικό σου.
Αλλά κάπως πρέπει να το ανάψεις. Και για αρκετό καιρό θα είσαι αντιμέτωπος μόνον με σκοτάδι. Ένα φαινομενικό κενό. Μια σκιά που καλύπτει τα πάντα, γιατί απλούστατα τα μάτια μας δεν έχουν συνηθίσει να βλέπουν από μόνα τους.
Είναι αποκαρδιωτικό το ξέρω. Απλά επειδή είμαστε ανυπόμονοι. Είναι δύσκολο να περπατήσεις χωρίς δεκανίκια και εξίσου δύσκολο να δεις όταν ήσουν " τυφλός " για τόσον πολύ καιρό.
Καλοθελητές* θα βρεθούν πολλοί να σου προσφέρουν το χέρι τους για καθοδήγηση. Να σου πουν που κάνεις λάθος και δεν " βλέπεις ". Να σε κρίνουν γιατί δεν ακολουθείς πιστά τα βήματά τους. Να σε επιπλήξουν γιατί τα δικά σου βήματα αποκλίνουν από τα δικά τους, άρα αυτομάτως είσαι εχθρός.
" Τέρας ", " κακός ", ίσως " μίασμα ". Πρέπει να παλέψεις για κάθαρση από μιά " βρωμιά " που μόνον εκείνοι έχουν " δει ", αλλά εσύ όχι. Δεν θα σε προτρέψουν να " δεις " από μόνος σου.
Δεν σου είπαν όμως ποτέ ότι θα πρέπει να παλέψεις με τον Εαυτό σου. Οι συγκρούσεις είναι αναπόφευκτες όταν έχουμε να κάνουμε με εγωισμούς. Όταν έχουμε να κάνουμε με θελήσεις και σχέδια. Σε ποιόν ανήκει όμως αυτή η θέληση ; Είναι κομμάτι αυτού που είμαστε ή του εγωισμού μας, που μας επιβάλλει να είμαστε ; Ποιός καταστρώνει όλα αυτά τα σχέδια ; Ποιός είναι ο φάρος; Ποιό είναι το μονοπάτι; Πού οδηγεί ; Ποιοί Είμαστε ; Τί Είμαστε ; Υπάρχει μια συνείδηση κάπου εκεί έξω μας λένε, αλλά αυτή τελικά είναι μέσα μας.
Ως προσωπικότητες ► ( κέλυφος ) ομοιάζουμε με ένα ελαστικό φλασκί από εγωϊσμό που γεμίζει ανάλογα με τα καπρίτσια κάποιων και αδειάζει εξίσου, υποκείμενο συνεχώς σε εξωτερικές επιδράσεις ( στενό οικογενειακό περιβάλλον - κοινωνία - παιδεία - θρησκείες - ηθική τής εποχής - πολιτιστική κληρονομιά - ήθη - έθιμα - συνθήκες - ιδεολογικά και πολιτικά πιστεύω κ.ο.κ. )
Αυτό δε συμβαίνει επειδή μπορούν. Συμβαίνει επειδή τους αφήνουμε συνειδητά ή υποσυνείδητα.
Όμως από τότε που πρωτοεμφανίστηκε ο άνθρωπος στην Γη, ο μεγαλύτερος πόθος του είναι η ΓΝΩΣΗ.
Η αναζήτηση δε τής Αλήθειας είναι η πιο σημαντική πράξη τού ανθρώπου. Η έρευνα όμως θέλει προγραμματισμό και τάξη. Αυτός που την πραγματοποιεί, πρέπει να έχει και έμφυτες ικανότητες, αλλά και υπομονή και επιμονή. Ο ερευνητής πρέπει να βγάλει από τον εσωτερικό του κόσμο όλα τα δεσμά που κρατάνε σκεπασμένα τα πνευματικά του μάτια. Να γίνει ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ άνθρωπος. Διότι η έρευνα και η παρουσίαση αληθειών έχει πολλούς εχθρούς που προσπαθούν να βάλουν στο δρόμο τους σωρούς από εμπόδια. Οι κυριότεροι εχθροί είναι ο Φανατισμός ο Δογματισμός, ο στείρος Συντηρητισμός και ο φόβος τής αλλαγής.
Ο ορθολογικός δρόμος για την αποκάλυψη τής Αληθείας αρχίζει από την αρχαία Ελληνική Διανόηση και αναστέλλεται κατά τον Μεσαίωνα.
Διατηρείται ωστόσο κρυφά στα εργαστήρια τών Αλχημιστών, στις μυστικές οργανώσεις, στον Τεκτονισμό και αλλαχού, για να έρθει η Αναγέννηση με την απελευθέρωση από όλους αυτούς τους σωρούς τών εμποδίων.
Με την μεθοδική έρευνα αλλάζει ο κόσμος μορφή και αναγνωρίζεται η αξία τής ανθρώπινης ύπαρξης και συνάμα οι δυνατότητες τού ανθρώπου για την πνευματική του εξέλιξη.
Αυτή είναι η αιώνια πορεία τού ανθρώπου, να αγωνίζεται, να κινείται και να πηγαίνει σε άγνωστους πνευματικούς χώρους με ένα ενδόμυχο σκοπό, την αποκάλυψη τού ΑΛΗΘΙΝΟΥ.
Αυτός ο Ιστότοπος φιλοδοξεί να παρουσιάσει στον επισκέπτη, μία κατά το δυνατόν απλή, αδογμάτιστη και ξεκάθαρη έκθεση τών αρχών και διδασκαλιών : τού Εσωτερισμού, τής Μυστηριοσοφίας, τού Ελευθεροτεκτονισμού, τών διαφόρων Θρησκειών, τής Φιλοσοφίας εν γένει, τής Φυσικής Επιστήμης ( ιδίως περί Κοσμογονίας κλπ ), και όχι μόνον ...
Φυσικά ως σύνθημά μας πρέπει να έχουμε ότι : "τίποτε δεν αποδεχόμεθα αλλά και τίποτε δεν απορρίπτουμε χωρίς ενδελεχή έρευνα και χωρίς να το περάσουμε από προσωπική εξωνυχιστική
εσωτερική συνειδησιακή επεξεργασία και βάσανο ( Ένδον σκάπτε ... )." -------------------------------►
πάντα δὲ δοκιμάζετε, τὸ καλὸν κατέχετε· ἀπὸ παντὸς εἴδους πονηροῦ ἀπέχεσθε.
Προς Θεσσαλονικείς Αποστόλου Παύλου Α' επιστολή 21,21
Εκ παραλλήλου φιλοδοξεί να παρουσιάσει, όμως σε πολύ μικρότερο και περιορισμένο βαθμό, επιστημονικά, ιστορικά και Εθνικά θέματα, βιβλιοπαρουσιάσεις, ώς και ποικίλη ενημερωτική ύλη γενικού ενδιαφέροντος.
Ουδεμίαν δε σχέση ή ανάμειξη έχει με τα πολιτικά ή θρησκευτικά δρώμενα και απέχει παντελώς αυτών.
Μία πρώτη απάντηση στην εύλογη ερώτηση τού κάθε επισκέπτη για την ωφελιμότητα τού ιστό-τοπου αυτού είναι ότι : “ η υποχρέωση όλων τών όντως μυημένων, παρόλο που η πορεία τους στην αναζήτηση τής Αλήθειας είναι μοναχική, είναι να μεταδώσουν όλες τις απαραίτητες γνώσεις που πιστεύουν ότι θα βοηθήσουν τους συνάνθρωπους τους στην οδό τής Αρετής και τού Καλού και να υποδείξουν τις εκδοχές και δυνατότητες γιά την Συνειδησιακή τους Εξέλιξη ! ”
" Εκατοντάδες φορές κάθε μέρα σκέφτομαι πώς ή εσωτερική καί ή έςωτερική μου ζωή έξαρτιέται από τόν μόχθο άλλων ανθρώπων, ζωντανών καί πεθαμένων, καί πώς πρέπει νά προσπαθήσω
νά δώσω μέ τόν ίδιο τρόπο πού πήρα καί πού ακόμα έξακολουθώ νά παίρνω."
Albert Einstein
Μια δεύτερη απάντηση αφορά όλες εκείνες τις δυνάμεις τής μόνιμης άρνησης που θέλουν να κρατούν τούς ανθρώπους μακριά από την αλήθεια, περιχαρακωμένους σε ένα περιβάλλον ελέγ-χου τής Ελευθερίας τής Σκέψης και χειραφέτησης τής Συνειδήσεώς των.
Δυνάμεις που βασίζονται στην δημιουργία αλλά και συντήρηση ενός κλίματος φανατισμού, παρα- πληροφόρησης, φοβίας, προλήψεων, δεισιδαιμονιών, δογματισμού και μισαλλοδοξίας.
Εγείρεται συνεπώς η αναγκαιότητα και το καθήκον « αντιπαράθεσης », τρόπον τινά, έναντι όλων αυτών τών αρνητικών καταστάσεων.
Όμως ο Εσωτερισμός όπως και ο Ελευθεροτεκτονισμός, καθώς και άλλα υγιή μυητικά και Φιλο-σοφικά συστήματα, δρώντας ως μια ιδανική Σταυροφορία, δεν δέχονται κατ’ ουδέναν τρόπον την προσφυγή σε πάσης φύσεως « ανορθοδόξους μεθόδους » γιά την διάδοση τών Ιδεών ( προσφι-λείς σε άλλους χώρους και συστήματα, ιδίως κατά το παρελθόν ) καθ’ ότι ο σκοπός τους είναι μεν η Ηθική και Πνευματική πρόοδος τής ανθρωπότητας αλλά διά μέσου τής ειρηνικής και βαθμιαίας ανυψώσεως τού ατόμου.
Γιά τον λόγον αυτόν, τα « όπλα » τού Εσωτερισμού, τού Ελευθεροτεκτονισμού, τής Φιλοσοφίας και τής Ερεύνης τής Αληθείας, προς επίτευξιν τού σκοπού αυτού, είναι ο Λόγος και η Γραφίδα !
Έτσι διά τής πειθούς, εντός τών ορίων τής νομιμότητας, εννοεί να ευνοήσει τον θρίαμβο τής λογικής, τής δικαιοσύνης και τής προόδου σε όλες τις μορφές της.
Πίσω από την έννοια τής «Σταυροφορίας», που αποσκοπούσε κάποτε στην κατάκτηση τών Ιερών τόπων, διακρίνει την εξακολουθητική τάση τών ανθρώπων να προχωρήσουν προς μία αιώνια Αλήθεια που είναι κρυμμένη στα μάτια τους, κατ' εφαρμογήν τού Λατινικού ρητού Deus Vult ( Ο Θεός Θέλει ).
Όλα οφείλουν να τελούνται διά πράξεων υπέρ τής ιερής αυτής υπόθεσης, την οποίαν όλοι οι αληθώς μυημένοι έχουν ασπαστεί, δηλαδή τής ανθρώπινης εξέλιξης προς μία συνεχώς υψηλότε-ρη πνευματικότητα ( εξέλιξη τού συνειδησιακού επιπέδου ), η οποία δεν δύναται να επιτευχθεί παρά μόνον διά τής Ελευθερίας τού Πνεύματος και τής Συνειδήσεως.
Αυτό το έργο φιλοδοξεί να διακονήσει ο ιστότοπός μας, κατά το μικρό μέρος που δύναται και πού τού αναλογεί μέσα στο τεράστιο Παγκόσμιο γίγνεσται και στον λαβύρινθο τών ιστοτόπων...
Μεταξύ τών άλλων αναρτήσεων, γενικού ενδιαφέροντος, η βασική μας προσπάθεια θα είναι να εξετάσουμε τα τελείως απαραίτητα, κατά την γνώμη μας, εργαλεία όπως είναι : οι αρχές τής μύησης, και το φιλοσοφικό και θεωρητικό περιεχόμενο τού Ελευθεροτεκτονισμού, τής Έρευνας τής Αληθείας και ορισμένων Μυστηριακών σκηνωμάτων γνωστών ως « Μυστήρια » που έδρασαν στην αρχαιότητα και πιθανότατα δρούν και στις ημέρες μας ( Ελευσίνια, Καβείρια, Αιγυπτιακά, Ροδοσταυρικά, κ.λ.π. ).
Επίσης η παρουσίαση σχετικών βιβλίων, διατριβών, Φιλοσοφικών κειμένων και διαλέξεων.
Η δια τής γραφίδος αναφορές που περιέχονται στον παρόντα ιστότοπο δεν συνιστούν πανάκεια και δεν αποδεικνύουν αλλά υποδεικνύουν, κατά το δυνατόν και εφικτόν, την δυνατότητα τής επί-τευξης τού Γνώθι Σ’ Αυτόν ως και την ποικιλία τύπων, τρόπων και μεθόδων προς επίτευξη τού στόχου αυτού. Η επιλογή ή η απόρριψη είναι προσωπικό θέμα και απόφαση τού καθενός !
Διευκρινίζουμε δε ευθύς εξ αρχής και καθιστούμε απολύτως σαφές ότι ο παρών Ιστότοπος
δεν είναι κερδοσκοπικός ( η πρόσβαση σε αυτόν είναι εντελώς δωρεάν ), είναι αυτοτελής και ανεξάρτητος, δεν προπαγανδίζει και δεν τελεί καθ’ οιανδήποτε έννοια υπό την αιγίδα κάποιας, επισήμου ή μη, μυητικής, φιλοσοφικής, κοινωνικής ή θρησκευτικής οργανώσεως, θρησκείας, σωματείου ή θεσμού, διαφημιστικού οργανισμού ή πολιτικής οργανώσεως κοκ.
Γιά την ευκολότερη και πιό ξεκούραστη περιήγηση τού κάθε μη εξειδικευμένου επισκέπτη έχει
επιλεγεί ένας παραστατικός τρόπος πλοήγησης ► με πλήθος από κατευθυντήριες κινούμενες εικόνες ( animation ) και άλλου τύπου οδηγίες.
«Όλες οι ερμηνευτικές εκδοχές, που παρουσιάζονται και αφορούν το συμβολικό και αλλη-γορικό περιεχόμενο τών πάσης φύσεως εικόνων, κειμένων, αναρτήσεων, κλπ, εκφράζουν αποκλειστικά και μόνον προσωπικές απόψεις τού συντάκη τού εκάστοτε άρθρου, βιβλίου ή διατριβής, το οποίον γιά τους λόγους που ήδη ανωτέρω εξετέθησαν φιλοξενείται στις ενημερωτικές ιστοδελίδες τού παρόντος ιστοτόπου…». *
Η παρακάτω τηλεσκοπική εικόνα παρουσιάζει συμβολικά την απελευθέρωση τού Πνεύματος ( o Αετός ) από τα δεσμά τού Υποσυνειδήτου ( υπόγειος σκοτεινός χώρος ) μέσω τής ανοδικής κλίμακας τών σταδίων τής Μυήσεως ( τα σκαλοπάτια ) πρός το Φώς, έργο και καθήκον τού καθενός πού όντως ασχολείται με την μύηση.
Πρόκειται για παρόμοια συμβολική εκδοχή με εκείνην τού Σπηλαίου στην Πολιτεία τού Πλάτωνος.
Μάρκος Αυρήλιος - Σενέκας
" Η ψυχή είναι ένας θεός που βρήκε καταφύγιο στο σώμα τού ανθρώπου."
♦♦♦
" Η θρησκεία θεωρείται από τον λαό αληθινή, από τους σοφούς ψεύτικη και από τους ηγεμόνες χρήσιμη...".
♦♦♦
" Η γαλήνη τής συνείδησης, είναι η σπουδαιότερη ανταμοιβή τής αρετής."
Σενέκας
" Ένδον σκάπτε, ένδον η πηγή τού αγαθού και αεί αναβλύειν δυναμένη, εάν αεί σκάπτεις."
♦♦♦
" Τοσούτου άξιος έκαστός εστίν, όσου άξια εστί ταύτα περί ά εσπούδακεν ".
Μάρκος Αυρήλιος
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ/ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΤΟΠΟΥ
Τα ονόματα είναι απλά ετικέτες που μας έχουν κολλήσει, όμως για την εσωτερική πραγματικότητα και εξέλιξη τού καθενός έχουν πολύ μικρή σημασία. Εκείνο που πραγματικά έχει σημασία για κάθε άνθρωπο είναι η ανάπτυξη των εσωτερικών δυνατοτήτων του και των Θείων δυνάμεων που ενυπάρχουν μέσα του, τόσο για την ατομική του εξέλιξη όσο και για το καλό τής ανθρωπότητας.
Ο Δημιουργός τού Ιστότοπου γεννήθηκε το 1950 στην Θεσσαλονίκη. Είναι πολιτικός μηχανικός με πολύπλευρη δραστηριότητα στην κατασκευή δημόσιων και ιδιωτικών έργων στον χώρο τής Μακε-δονικής Γης. Έχει όμως την ακράδαντη πεποίθηση ότι, πάνω από τις φροντίδες τής υλικής ζωής, ευρίσκεται το ευρύ πεδίο τού στοχασμού και της δράσεως.
Έτσι παράλληλα εξακολουθεί και δεν έπαψε ποτέ να σπουδάζει το φαινόμενο Άνθρωπος, τόσον μέσα στον εαυτό του όσον και στο περιβάλλον που ζει, και προσπαθεί όσο διαρκεί η επίγεια ζωή του να συμπληρώσει την προσωπική του θητεία ( Αυτοεπιγνωσιακή και Συνειδησιακή ) επάνω στο σχολείο που ονομάζεται πλανήτης Γη.
Στις αναζητήσεις του, έζησε τις προσωπικές του δοκιμασίες, μυήθηκε και ερεύνησε διάφορα μυη- τικά συστήματα [ όπως Τεκτονισμός, η Έρευνα τής Αλήθειας, το Τάγμα του Κρίνου και του Αετού, το σύστημα Γκουρτζίεφ, Γνωστικοί ( Samael Aun Weor ), η Θεοσοφία ( E. P. Blavatsky ), κ.λ.π ].
Γνώρισε ποικίλους δασκάλους συνάντησε τέλος κάποιους αξιοσημείωτους ανθρώπους ( όπως ο Δρ. Στυλιανός Αττεσλής ► - γνωστός ως " Δάσκαλος " ) οι οποίοι απετέλεσαν σταθμό στην ζωή του και τον δίδαξαν να μην συμβιβάζεται με την συνήθεια, τις αυθεντίες τα καθιερωμένα, και με τα σύνορα που υψώνουν οι άνθρωποι γύρω τους.
Τον δίδαξαν να μην ησυχάζει, αλλά να ερευνά σε βάθος χρησιμοποιώντας τον «ορθό Λόγο» και την Λογική.
Τέλος τον δίδαξαν την φύση τής Ηθικής και για το καθήκον και την πρόσφορα προς τον πλησίον. Τώρα και εκείνος με την σειρά του απλώνει το χέρι του για να μεταφέρει στους άλλους όσα ευτύχησε και εκείνος να δεχθεί και να κατανοήσει στην προσωπική του πορεία προς το Αιώνιο Φως ( ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΕΙΝΑΙ - ΘΕΟ ).
* Σημείωση :
Η Πορεία του Ανθρώπου
Η έννοια τής πορείας έχει δύο όψεις, όμως εν τέλει ανάγεται σε μία και μόνη βάση : στην αλλαγή.
Η μία όψη της πορείας είναι η μετακίνησή του στον υλικό χώρο, αποτέλεσμα τής οποίας είναι η αλλαγή τών συνθηκών τού εξωτερικού περιβάλλοντος. Αυτή η πορεία θέτει τον άνθρωπο υπό νέες εντυπώσεις, επηρεασμούς και του παρέχει καινούργιες εμπειρίες.
Η άλλη όψη τής πορείας αναφέρεται στην πνευματική του ζωή : είναι η λεγομένη πνευματική πορεία.
Η πνευματική πορεία είναι επίσης μία μετακίνηση. Εδώ όμως δεν υπάρχει το στοιχείο τής αλλαγής τόπου, αλλά τής αλλαγής ποιότητας του ανθρώπου.
«Η πνευματική πορεία είναι ποιοτική αλλαγή η οποία πραγματοποιείται με τον τρόπο του ζήν του ανθρώπου, με την εσωτερική του δράση και με την συμπεριφορά του προς τους συνανθρώπους του και έχει ως αποτέλεσμα την προσαρμογή ή ανύψωση του κατωτέρου προς το ανώτερο».
Η μετατόπισή μας στον χώρο λαμβάνει χώραν στα πλαίσια του χρόνου. Η πνευματική πορεία, όμως, δεν είναι συνάρτηση τού χρόνου. Η προσαρμογή τού κατωτέρου προς το ανώτερο γίνεται εκτός τού χρόνου, στα πλαίσια τής « αιωνίας στιγμής ». Για να καταλήξουμε όμως εκεί, έχουν προηγηθεί ο τρόπος ζωής μας και η συμπεριφορά προς τους συνανθρώπους μας, που έλαβαν χώραν στον υλικό κόσμο και απετέλεσαν την προετοιμασία τής ανυψώσεως τού κατωτέρου προς το ανώτερο.
Για να επιτευχθεί αυτή η προσαρμογή του κατωτέρου προς το ανώτερο ( η οποία συντελείται στο εκτός τόπου και χρόνου πνευματικό επίπεδο) πρέπει υποχρεωτικώς να προηγηθεί ένα προστάδιο διαφόρων δραστηριοτήτων και ενεργειών εντός τού υλικού κόσμου -- εντός δηλαδή τού χώρου και του χρόνου. Ο υλικός κόσμος, όταν τον μεταχειρίζεται κανείς καταλλήλως, καθίσταται ο πρό-δρομος τής πνευματικής ζωής.
Η πορεία ενέχει κίνηση. «Κίνηση είναι η εξωτερική παρουσία τής Ζωής». Ζωή είναι ο Θεός, ο Οποίος σ' εμάς γίνεται αντιληπτος ως Πνεύμα. Συνεπώς ο πορευόμενος άνθρωπος, αφού κινείται, κινείται δια της αρετής τού Ζωοποιού Πνεύματος. Εάν δεν είχαμε εντός ημών το Ζωοποιό Πνεύμα του Θεού, δεν θα μπορούσαμε να κινηθούμε.
Ο άνθρωπος, λοιπόν, είναι -- ας μας επιτραπεί η έκφραση -- νομέας και χρήστης τού Ζωοποιού Πνεύματος του Θεού. Μ' αυτό πορεύεται στη ζωή. Ό,τι πράξεις κάνει, τις πραγματοποιεί χρησιμο-ποιώντας το Ζωοποιό Πνεύμα τού Θεού.
Και αν μεν φανεί καλός νομέας και χρήστης, τότε ευρίσκεται σε αρμονία με το Θείον και προσαρμόζει τον εαυτό του ( το κατώτερο ) προς το Θείον ( το ανώτερο ). Εάν όμως, ένεκα τής ελευθερίας δράσεώς του, το χρησιμοποιήσει ενάντια προς την φύση τού Καλού, τότε γίνεται καταχραστής και κλέπτης τού Ζωοποιού Πνεύματος· και αντί να υπηρετεί την σκοπιμότητα τής Ζωής, εξυπηρετεί τελικώς τον Εωσφόρο.
Ειδικώτερα στοιχεία της Πορείας
1.Κίνητρο
Χωρίς κίνητρο δεν υπάρχει πορεία. Κίνητρο για την πορεία του ανθρώπου -- τόσο την υλική, όσο και την πνευματική -- είναι η παρόρμηση προς το ζήν.
2.Προσπάθεια -- Πάλη -- Αποτέλεσμα
Ο άνθρωπος προσπαθεί να διαφυλάξει και να επαυξήσει εκείνο που πιστεύει ως αληθές, το «πιστεύω» του, το οποίο αφορά στους διαφόρους τομείς τής ζωής: επαγγελματικό, κοινωνικό, πνευματικό, οικογενειακό κλπ.
Γεννάται όμως το ερώτημα : τι είναι εκείνο που πιστεύει ο άνθρωπος ως αληθινό;
3.Υποκειμενική αλήθεια και Περιβάλλον
Αυτό που πιστεύει ο κάθε άνθρωπος είναι η υποκειμενική του αλήθεια· είναι το απαύγασμα τής ζωής του, των πράξεών του και της συμπεριφοράς του προς τους συνανθρώπους του. Συνθέτει την ατομική του ηθική. Πώς δημιουργείται όμως αυτή η υποκειμενική αλήθεια ;
Ερχόμενος ο άνθρωπος στον κόσμο, εισέρχεται σ' ένα ψυχοπνευματικό περιβάλλον, μείγμα αφ' ενός τής πλάνης του κακού και αφ' ετέρου τών Αποκαλύψεων τού Θείου. Καθώς δε ο άνθρωπος ζεί εντός τού περιβάλλοντος, δεν έχει κάτι άλλο με το οποίο να συγκρίνει αυτήν την ψυχοπνευματική ατμόσφαιρα. Μέσα σε αυτήν γεννιέται, ανατρέφεται και φτιάχνει την υποκειμενική του Αλήθεια.
Καθώς ζεί στον κόσμο της πτώσεως, εντός του σημειώνεται η εμφάνιση τής αντινομίας μεταξύ Καλού και κακού. Ποιό είναι εν τέλει το Καλό ; Ποιό είναι το κακό ; Δεν ξέρει !!!
Εάν τα πράγματα έμεναν εκεί, ο άνθρωπος δεν θα είχε καμία ελπίδα ν' ανακαλύψει την αντικειμε-νική Αλήθεια.
Όμως συμβαίνουν δύο πράγματα :
-
Εξωτερικώς, εμφανίζονται συνεχώς Θείοι Απεσταλμένοι**, οι οποίοι διακηρύσσουν την εξ Αποκαλύψεως Αλήθεια·
-
Διότι ουδέποτε ο άνθρωπος κατανόησε το αγαθό εάν δεν γινόταν προς αυτόν αυτές οι θείες παρεμβάσεις. Επομένως, ότι κατανοούμε εάν δεν ενέχει αυτήν την Υπερκόσμια Αρχή είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα που μας πληροφορεί εντός της ικανότητος της αντίληψής μας. Εάν δεν γίνει πλήρης ο άνθρωπος μέσα στον άνθρωπο μόνος απομένει στην γη. Κουφάρι χωρίς ζωή, αισθήσεις που διαιωνίζονται από γενεά σε γενεά, αποδίδοντας σε αυτόν το πόνημα της αδικίας του να υπάρχει σε βάρος άλλων. Διότι πάντοτε ο άδικος σε βάρος άλλων ζούσε και έκανε τον εγωισμό του εξουσία. επειδή ήταν άπορος στον εαυτό του και φοβικός, καθώς γνώριζε ότι : στο τέλος του δρόμου υπάρχει γι' αυτόν η κρίση.
-
Εσωτερικώς, η φωνή τής Συνειδήσεώς του τον οδηγεί στις περιστάσεις τής ζωής του.
** Θείοι Απεσταλμένοι είναι όλοι όσοι εργάζονται για να βοηθήσουν τον άνθρωπο να συνειδητοποιήσει την Αντικειμενική Αλήθεια, ν' απελευθερωθεί από την δυναστεία τού κακού και να ζήσει σύμφωνα με τον Νόμο τής Ζωής :
όπως ιδρυτές θρησκειών, προφήτες κλπ, και πάνω απ' όλους ο Ίδιος ο Κύριος (Ο Ιησούς Χριστός ).
Επειδή στην εποχή μας ιδιαιτέρως βρίθουν οι πάσης φύσεως "διδάσκαλοι", οφείλουμε να διευκρινίσουμε ότι ο Θείος Απεσταλμένος είναι αφανής και ταπεινός εργάτης του Καλού. Η πνευματική του ιδιότητα αποδεικνύεται εκ των υστέρων από τα έργα του. Παρέχει τον εαυτό του ανιδιοτελώς και απροσώπως. Ο λόγος του εξυψώνει και απελευθερώνει τον άνθρωπο.
*** Δωρεάν έλαβε, δωρεάν δίδει.
Εκείνοι οι οποίοι καθίστανται επίκεντρα τής προσοχής των άλλων, προβάλλουν τον εαυτό τους, επιβάλλουν εξουσία και γεμίζουν τις τσέπες τους, ενώ εγείρουν αξιώσεις Θείου Απεσταλμένου, δεν είναι απλώς απατεώνες, αλλά συκοφάντες ( διαβολείς ) του Θεού, διότι εν Ονόματί Του προ-βάλλουν τον άκρατο εγωκεντρισμό τους.
Η δε φωνή τής Συνειδήσεως είναι εκείνος ο διακριτικός ψίθυρος ο οποίος -- πολλές φορές σε πείσμα και της λογικής μας ακόμη -- μάς υπαγορεύει το Ορθό, το Καλό και το Αληθές.